De bron van het geluid van het Brusselse trio Schroothoop is afval. Toen muzikanten Rik Staelens, Timo Vantyghem en Margo Maex vlakbij een Brussels festival een hoop afval zagen liggen, besloten ze hier instrumenten van te maken. PVC-buizen veranderden in blaasinstrumenten, vaten en blikken in trommels. Ook maakte het trio maakte ook zelfbedachte instrumenten zoals de ´karkaba´ en de ‘street-i-varius’. Door onverwachte geluiden van deze instrumenten, improvisaties en invloeden van cumbia tot gnawa klinkt het album Klein Gevaarlijk Afval als frisse imaginaire volksmuziek.

De muziek van schroothoop klinkt niet altijd even herleidbaar, en dat is aangenaam. Mammoettanker begint met een paar holle, lage klanken die van ver lijken te komen, en zoals de naam van het nummer suggereert, zouden deze inderdaad afkomstig kunnen zijn van een enorme tanker die door de mist heen glijdt. Na de scheepstoeters klinkt een stevig ritme waarboven felle uitbarstingen van ronkende en schelle plastic blaasinstrumenten worden aangevuld met gekletter en echo’s van wapperende metalen platen.

Op de meeste nummers van Klein Gevaarlijk Afval klinken duidelijke invloeden, zoals het reggaeton-ritme op Magnetron of Gnawa-muziek op Plastic is Burning. Die weeft de band goed in de muziek, maar deze herkenbare geluiden halen wel wat weg van de verrassing die hun eigengemaakte instrumenten opleveren. Schroothoop is op zijn best als ze vanuit hun eigen gemaakte, gerecyclede geluid denken. Rostfrei is daar een ander mooi voorbeeld van. Hier schuurt, zucht en kraakt een roestige zelfgemaakte ‘street-i-varius’, die groezelig contrasteert met het hypnotisch ritme dat het nummer verder wiegt, tot een korte fluitsolo een abrupt einde maakt aan dit nummer.

Ook in de aangenaam duistere ambient van Sluikstort is het ook zoeken naar de herkomst van geluiden die zich enigszins stiekem naast en tussen de herhalende noten van de ‘messenkalimba’ laten horen. Dit nummer is ook een mooi voorbeeld van de uitstekende de mixage en postproductie. Normaal gesproken zouden geluiden van metaal en plastic hard, schel of hol klinken, maar door de knappe donkere productie met veel reverb vloeien deze geluiden in elkaar over tot een levend geheel.

Schroothoop laat horen dat materiële beperking bevrijdend kan zijn en dat de bron van nieuwe geluiden soms gewoon oude troep is, maar iets levends maken uit afval is knap.