×

Recensie

Alternative

28 december 2018

Sandro Perri

In Another Life

Geschreven door: Steven Frölke

Uitgebracht door: Constellation

In Another Life Sandro Perri Alternative 4 Sandro Perri – In Another Life Written in Music https://writteninmusic.com

Toen ik op een Amerikaanse muzieksite voor het eerst las over Sandro Perri, was de artiest gecategoriseerd onder de genres experimenteel, elektronisch en folk. Ik weet niet welke combinatie raarder is: experimenteel en folk of elektronisch en folk. Mijn aandacht was meteen getrokken.

Door iets meer onderzoek leerde ik dat Perri tussen 2002 en 2005 onder de naam Polmo Polpo muziek uitbracht die meer onder ambient techno valt, en in zijn tour speelde hij zijn muziek vervolgens op een meer akoestische, folk-achtige manier.

Hoe zou die muziek nou in godsnaam kunnen klinken?

Het eerder dit jaar uitgebrachte In Another Life is alvast een goed antwoord op die vraag. De experimentele aard van het album wordt al meteen duidelijk wanneer je de tracklist van het album bekijkt: het eerste nummer, titeltrack In Another Life, neemt met zijn 24 minuten al meer dan de helft van de speeltijd van het album in. Daarna volgt Everybody’s Paris, dat in drie delen is opgedeeld en met elkaar zo’n 19 minuten duurt.

De opener In Another Life is de absolute kracht van de plaat. Perri creëert een droomwereld, die je in alle rust tot je moet laten komen. Het begint met een ontzettend simpel synthesizerdeuntje dat de gehele 24 minuten lang op de achtergrond door blijft kabbelen, waar hij prachtig overheen zingt. Perri heeft een gevoelige, breekbare stem; hij zingt alsof hij elk moment een totaal valse noot zou kunnen zingen, maar hij blijft keurig zuiver. Ook in zijn vage tekst lijkt hij een droomwereld te beschrijven, een utopie, “in another life”. Het allermooist zijn dan nog die eeuwige zwoele, zingende gitaarsolo’s. Op het eerste gezicht lijkt er na de intro nogal weinig te veranderen gedurende het nummer, maar dan worden er later toch steeds weer extra (moeilijk te plaatsen) geluidjes toegevoegd. En dan heb je ook nog eens die outro van ruim zeven minuten – want dat kan natuurlijk als je zo ruim de tijd neemt voor een nummer.

Sandro Perri heeft eigenlijk heel veel overeenkomsten met vroege en late Bon Iver: ze zijn beiden moeilijk in genrehokjes te plaatsen, en smelten zonder rare botsingen folkmuziek en elektronica samen. Als dat in het openingsnummer nog niet duidelijk werd, gebeurt dat wel in het opvolgende Everybody’s Paris, waar hij geluiden en stemmen op een intrigerende manier weet te manipuleren. De sfeer blijft nog even dromerig, met zwoele, traag gespeelde losse pianonoten, en uitgerekte spokende violen en synthesizers. De drie verschillende delen zijn min of meer verschillende versies van hetzelfde nummer, en de een is aanzienlijk interessanter dan de ander. Op Everybody’s Paris Part 2 verschijnt Andre Ethier (Deadly Snakes) als zanger, en in het derde deel is die eer voor Dan Bejar (Destroyer).

In Another Life is een bijzondere ervaring die je in alle rust tot je moet laten komen. Het is zonder twijfel een erg experimentele plaat, maar dat resulteert absoluut niet in een te abstract, moeilijk in het gehoor liggend geluid. Juist is het geluid van In Another Life warm en toegankelijk, en laat het je verlangen naar meer artiesten die zo eigenzinnig zijn als Sandro Perri.



  1. In Another Life
  2. Everybody's Paris, Pt. I
  3. Everybody's Paris, Pt. II
  4. Everybody's Paris, Pt. III