Sandcatchers – What We Found Along The
What We Found Along The Way
Wat is Sandcatchers toch een geweldige ontdekking! Het kwartet uit het New Yorkse Brooklyn brengt op What We Found Along The Way een razend knap album uit als opvolger van de eerste EP uit 2016. Op dit album vind je instrumentale muziek die zowel verwijst naar het oosterse (onder meer via de oud) als naar het westerse. Te denken valt daarbij aan allerhande invloeden uit folk en americana, maar ook door de inbreng van cellopartijen tracht Sandcatchers uit verschillende sferen en invalshoeken een nieuw, innoverend en spannend geheel te maken.
Wie de bezetting overloopt, komt vast enkele bekenden tegen zoals gastmuzikant Erik Friedlander die met zijn cello de knappe sound van oudspeler/gitarist Yoshie Fruchter, lapsteelgitarist Myk Freedman, bassist Michael Bates en drummer/percussionist Tim Keiper die Yonadav Halevy vervangt, verrijkt. Op What We Found Along The Way maken zij mee dankzij het stevige, woeste gitaarwerk van Fruchter en Freedman een erg krachtige en potente indruk.
Het grote verschil met de voorgaande EP is de inbreng van de New Yorkse Friedlander (The Mountain Goats, John Zorn, Dave Douglas) op cello, maar ook de composities zelf voelen vaak veel wilder aan. Je merkt dat het nieuwe album een verderzetting is van eerder werk, al zijn er wel degelijk verschilpunten: zo voelen de nieuwe, erg toegankelijke stukken op een of andere manier volwassener en meer gerijpt aan. Sandcatchers daagt de luisteraar uit om samen met hen nieuw muzikaal terrein te ontdekken. Dat doet zij enerzijds door haar bijzondere bezetting (oud, cello, lapsteel,..), maar anderzijds ook door de uitvoering van composities die heerlijk kunnen uitwaaieren en die verschillende facetten van de band (vb. dialoog tussen oud en lapsteel) illustreren.
Inspiratiepunten zijn onder meer het akoestische, instrumentalwerk van Ben Harper, rustieke Appalachenmuziek (met referenties als de bluegrassvibes van Bela Fleck, Chris Thile of het stilistische gitaarwerk van Bill Frisell) en Mid-oosterse muziekschalen (‘maqams’) waarbij je zeker bij de melodische patronen van de oud moet denken aan de muziek van de Tunesische Anouar Brahem of Rabih Abou Khalil. Als dat allemaal samenkomt, krijgt de muziek een bijzondere kwaliteit die vaak nostalgisch en dromerig is, maar ook bedwelmt via het melodieuze en ook een soms niet in te tomen energie weet op te wekken.
Alle muzikanten beheersen hun instrumenten tot in de puntjes, hetgeen leidt tot prachtige, aantrekkelijke en hypnotiserende muziek die we van harte aanbevelen. Ook al omdat de tracklist is opgevat als een gedicht. Een absolute aanrader voor reizigers in de muziek.