Bij Hurray For The Riff Raff en Deslondes ontwikkelde Sam Doores als zanger gitarist en songleverancier al een sterk aan de southern roots schatplichtige stijl. Die exploreert hij in een verruimd muzikaal kader verder met zijn solowerk. Dat werd de afgelopen jaren in de studio in Berlijn van Anders Christopher vastgelegd met bijkomende sessies in Nashville, in New Orleans werd de muzikale puzzel uiteindelijk gebundeld.

Een met piano, orgelspel en viool opgebouwd weemoedig instrumentaaltje Tempelhofer Dawn gaat naadloos over in  Let It Roll een sfeervolle slijper die zwierig voorbij walst op doo-wop koortjes. Other Side Of Town, een swingend duet herinnert aan  de girlgroepen van de vroege jaren zestig de inbreng van Alynda Segarra, een New Yorkse zangeres met roots  in Puerto Rico en Doores partner in crime bij Hurray For The Riff Raff, is daar nietvreemd aan en die invloeden klinken ook in andere songs door.

Windmills is verfijnd  traditioneel troubadourwerk. Doores  zoekt en vindt  zijn weg in een meer exotische benadering, met het internationaal gezelschap dat hem begeleidt  is dat onvermijdelijk. Zo lijkt Cambodian Rock n’ Roll losgeweekt uit een landschap van Van Dyke Parks  en de wat slome ragtime van Wish You Wel met knap blazerswerk refereert naar New Orleans.

Zonder uitzondering boeiende etappes in een gewaagde muzikale trip die het einde van een relatie verhaalt, van het zweverige Had A Dream, het op resonerend snarenwerk en orgel verend Solid Road tot de surrealistische ragtime van Nothing Like A Suburb. Het onweerstaanbare niemendalletje waarmee Doores zijn muzikale vrienden uitwuift is in een lichtvoetig Caraïbisch sausje gedipt en rondt de avontuurlijke trip mooi af.  Een eerste beluistering van dit titelloze werkstuk volstaat niet, meerdere luisterbeurten zijn absoluut noodzakelijk om dit meesterlijke kleinood ten volle te appreciëren.