Madame A Dit ‘Oui’, het debuut van Sabina Toll (Sabina Tolu), uit Genk, is een plaat die even spannend als amusant is. Toll omschrijft haar muziek zelf als cabaret eclectique noir. Altijd handig als je een perfecte omschrijving krijgt toegeworpen van de artiest zelf. Inderdaad, bij beluistering van de songs waan je je regelmatig in nachtelijke, oude Europese steden, in een decor en ambiance van nachtclubs, theaters, industrieel erfgoed. Donkere jazz, unheimisch theatrale muziekjes, postpunkflarden, noeste electro en gotische Americana; het zijn alom aanwezige sfeermakers en smaakversterkers.

Hoewel Madame A Dit ‘Oui’, een plaat is die een behoorlijk Europees en stedelijk stempel draagt, doen Toll en medemuzikanten soms een stapje naar buiten: de roots-klanken van Humdrums Days voeren naar de rafelranden van de (Amerikaanse) stad. Er volgt na enkele minuten een wending; alsof je te paard verder het niemandsland intrekt. Het afsluitende Lovebirds laat vergelijkbare sferen horen; twee subtiele, op elkaar inhakende gitaren creëren hier een ondergrond die ook voor een filmscore zou kunnen doorgaan.

Tussen die twee tracks houden Toll en consorten lekker huis: Space Cadet doet zijn naam eer aan en is lekker ‘out there’, met zware, fluisterzang, gelach en indringende geluidsgolven. Net als in Humdrums Days ook hier een wending, deze keer in de vorm van een walsje, aangevuld met theremin. De titelsong ademt de sfeer van een stedelijke avondwandeling een jaar of zestig geleden, waarbij de muziek dankzij de open deuren van een stijlvol cultuurpaleis naar buiten komt stromen.

Na wat Franstalige speelsheid in Le Temps en het freaky breekpunt The Marketplace biedt de tweede helft van het album nog een aantal prima tracks met wederom krachtige ingrediënten: drones en spookachtige stemflarden in Wong With Pleasant Surprises, strakke electroclash met zweepslagen en onderkoeld spoken word in ‘L’Uomo Che Viene Da Un Altro Posto, een bezwerend en langgerekt intro in het verder bevreemdende, verrassende La Valigia en bedrieglijk kinderlijke sferen in Last Woman On Earth.

Madame A Dit ‘Oui’ is een sfeerrijk album, dat in al zijn avontuur nergens doorslaat in duister gefreak of vrijblijvende speelsheid. Bij momenten dienen zich de mogelijke inspiratiebronnen aan: muziek uit de Weimar Republiek, Franse chansons, alternatieve poplegendes als Kate Bush en Siouxsie Sioux en nieuwere namen als Dresden Dolls, Vive La Fête en Miss Kittin. Sabina Toll creëert – of deze namen nu wel of niet van invloed waren – op haar debuutalbum in ieder geval een opmerkelijk en boeiend muzikaal theater.