×

Recensie

Rock

25 mei 2022

S. Carey

Break Me Open

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Jagjaguwar

Break Me Open Sean Carey Rock 4 S. Carey – Break Me Open Written in Music https://writteninmusic.com

Terwijl Justin Vernon met Bon Iver steeds verder de experimentele elektrofolk uitpluist, blijft Sean Carey met het solowerk dichter bij de oorsprong. Zijn kristalheldere stem heeft die afwijkende bokkensprongen ook niet nodig. Dark is een schijnbaar onschuldig liefdesliedje, maar gaat tekstueel wel stukken dieper. Het verlies beantwoorden door de eeuwigheid op te zoeken. Onbeantwoorde liefde en onbeantwoord verlies met de dood als enige uitweg. Sterfelijkheid en de paranoïde angst om je kind te verliezen. Misschien bewust zwaar aftrappen om vervolgens de ontdekkingsreis naar hoop en vertrouwen in te zetten. Bij de intieme puurheid van Break Me Open is een krachtige kwetsbare singer-songwriter hoorbaar, breek mij open om dicht bij die ziel, de kern, het gevoel te komen.

Natuurlijk werken de persoonlijke omstandigheden behoorlijk tegen en nodigen deze ook niet echt uit om ze in groepsverband te delen. Het explosieve einde van een op springen staande huwelijk, het overlijden van zijn vader, en de niet te onderschatte pandemiebeperkingen welke tezamen een deprimerend effect bewerkstelligen. De beperkte verlichting van het huisje op de albumhoes symboliseert de lege kamers van een gebroken gezinssamenstelling, de eenzaamheid en het verlate toekomstperspectief. Ongelukkige situaties, maar wel voedingsbodems van onuitputbare indrukwekkende inspiratiebronnen. Elkaar in flarden mist verliezen, Paralyzed, desperaat wanhopig, vervreemding, slap, futloos en moegestreden.

Dark opent dromerig zacht, en daardoor juist confronterend sterk. De tijdsklok wankelt met prachtige stilstaande momenten, orkestraal klein, tijd pakken, tijd delen, tijd afsluiten. Breed delend met die uitbundige climax, zwaar pompende percussie en de uitwaaiende vredig zoemende geluidscollages, subtiel plaatsen van strijkersarrangementen. Veelbelovend, prachtig, verstillend. Starless, de oneindigende lege hemel, waar sterren zich achter zwarte wolkenvelden schuil houden. Aardedonkere beklemmende onzekerheden, subtiel de Bon Iver werkwijze toepassend. Het elektronica palet, met vermengbare duistere kleuren.

Het beschilderbare Sunshower canvas, leeg om op te vullen. Flinterdunne piano penseellijnen, verfijnde jazzdrummer kwastjes en dikke stroperige bas krijtstrepen. Dichter bij jezelf, de kennismaking met het weggestopte ego. And the moon hung on a wire. Je kan de maan niet voor altijd aan een touwtje bij je houden. Schoonheid verlangt naar vrijheid en onafhankelijkheid. Island is het loslaten, hoe moeilijk dit soms ook is. Vaarwel verleden, vaarwel dierbare momenten, welkom in de toekomst. Met zijn drumervaringen maakt hij er een opzwepend vervolg aan, tribal ritmes echo’s in flonkerende keyboard toetsenwerk.

De gedateerde sigaretbruine Desolate Polaroid nostalgie krijgt een glanzend dekkend vernislaag toegediend. Spaarzaam energiezuinige pianoklanken, met een kloppend openbrekend dansbaar hart. Sean Carey ademt vloeibare woorden uit en laat deze aan het muzikale klankbord hechten, een universeel geheel, ruimte vullend. Ondanks de prachtige woordkeuze staat Crestfallen gelijk aan een bedroefde mineurstemming. Misschien is het de opzet om er iets moois aan te koppelen, misschien vervaagd het juist die somberheid. Crestfallen is eerlijk direct, dichtbij maar ook juist de onbereikbare glimp in de verte. Escapisme in drummende razernij.

Waking Up, herboren ontdooiende zonnestralen, de gemiste lentewarmte van een vernieuwde levenssituatie. Hoopvol, opwekkend, en weer die indrukwekkende vocalen van Sean Carey. Melancholische soberheid ligt bij hem in dezelfde lijn als de prille geluk belevenis. Een fractie van elkander verwijdert. Bijzonder dat de fragiele zanger die pure zachtheid zo behouden mogelijk de aanwezige factorrol toekent. Objectief als een vreemdeling het eigen leven binnendringen en deze toe-eigenen. Het harpintro van de voltooide zoektocht in Where I Was, eindbestemming bereikt.



  1. Dark
  2. Starless
  3. Sunshower
  4. Island
  5. Waking Up
  6. Desolate
  7. Paralyzed
  8. Where I Was
  9. Break Me Open
  10. Crestfallen