Een wel heel fijn jazztrio is dat rond de Deense pianist Søren Bebe. Hun nieuwe album Echoes is al net zo fraai ingetogen en subtiel als voorganger Home van twee jaar terug.

Gelijk met de eerste twee composities op het nieuwe album ben je weer volledig verkocht. De titeltrack, waar het album mee opent, en Waltz for Steve zijn elegante en fraai melodieuze composities die alles wat het trio zo geweldig maakt openbaren. Bebe is een fantastische pianist en contrabassist Kasper Tagel en drummer Anders Mogensen zijn zijn perfecte metgezellen. Geweldig in eigen spel, briljant in samenspel.

Met het intrigerende Winx, het lyrische Homeland en hun bijzonder fraaie versie van kinderklassieker Kærlighedstræet maken ze daarna al net zoveel indruk. Het ontroerend mooie Jeg er træt og går til ro en Alba sluiten daar dan weer naadloos op aan. Wat een prachtige melodieën speelt Bebe hier en wat is zijn spel toch subtiel en weergaloos mooi. Tagel en Mogensen weten exact hoe ze zijn spel de juiste accenten mee kunnen geven zodat ze nog meer emoties uit de composities kunnen halen.

Het wat pittiger Alone is ook al zo’n bloedmooie compositie die schreeuwt om een live-uitvoering. Met New Beginning, de titel zegt het eigenlijk al, zoekt het trio nieuwe vrije muzikale wegen die net zo natuurlijk en logisch klinken als het trio daarvoor heeft geklonken. Met albumafsluiter Sospiri, Op.70, een compositie van de vermaarde Britse romantische componist, keren ze weer terug naar de sfeer van het begin van het album. Zo subtiel, zo hemels mooi.

Kan niet wachten om het trio eens live te zien. Met wederom een prachtig album uit zou je toch verwachten dat alle zichzelf serieus nemende jazzclubs wel zouden weten hoe snel ze dit trio zouden moeten boeken. Dit is typisch zo’n jazztrio dat met elk optreden flink meer publiek binnenhaalt en binnen een paar jaar zalen uitverkopen. Het zou niet meer dan volledig terecht zijn.