Ryan Bingham
American Love Song

Het op stevige riffs en sprankelende honky tonkpiano geënte Jingle and Go rockt een flink eindje weg, zwarte gospel sisters en snerpende slides creëren een onmiskenbare southern touch die ook aanwezig blijft in de roadhouse stomper Nothing Holds Me Down en de met zydecoacenten gelardeerde stamper Pontiac. Dit is de karakteristieke sound uit het Diepe Zuiden die de Rolling Stones en talloze navolgers koesteren en gretig exploreren.
Ryan Bingham, de voormalige ranch- en rodeoman beleefde zijn doorbraak met The Weary Kind dat in de bekroonde sountrack van Crazy Heart figureerde tussen songs van Stephen Bruton en T Bone Burnett. De Texaan overtuigde eerder met Mescalito, stoffige countryrock en het bij momenten aan de jonge Springsteen herinnerende Roadhouse Sun. Het onder hoede van Burnett tot stand gekomen Junky Star baadt in mistroostigheid. En die uiteenlopende aspecten
Als je met het eerder aangehaalde openings trio van American Love geconfronteerd wordt vermoed je een met stevige rock gevuld schijfje maar Bingham wisselt die ruigere momenten met een traditionele intimistische troubadoursbenadering waarin pijnlijke jeugdherinneringen worden opgehaald.
Bingham beleefde zijn jeugdjaren met een moeder die aan een alcoholverslaving ten onder gaat en een depressieve vader die uiteindelijk in zelfmoord vlucht, toestanden die diepe littekens in de ziel kerven. Dat klinkt scherp door in Wolves, Bingham vertelt zijn schrijnende verhaal met gebroken stem en sobere akoestische begeleiding. In het drassige, opzwepende Got Damn Blues komen daar snijdende slides en enkele hitsige gospeltantes bij om de pijn te bezweren.
Naast die niet zelden beklemmende autobiografische passages komt ook huidige crisis in de Amerikaanse samenleving aan bod. Situation Station refereert naar leugenachtige politici en een President die zich daarbij evenmin onbetuigd laat. “America where have you gone?” vraagt Bingham zich vertwijfeld af. Vreugde noch echte hoop valt hier te rapen maar met hulp van Charlie Sexton levert Ryan Bingham ongetwijfeld een van zijn sterkste werkstukken af.