De in Australië geboren Ruth Moody groeide op in het Canadese Winnipeg, een stad die muziekliefhebbers zeker zullen kennen van het befaamde folkfestival. Moody zelf zou je ook kunnen kennen, als lid van het folktrio The Wailin’ Jennys. In 2010 bracht ze het soloalbum The Garden uit, nu komt ze met These Wilder Things, een magistraal mooi album.

Moody is multi-instrumentaliste. Ze speelt gitaar, piano, accordeon, banjo, ukelele en bodhran. Toch, haar machtigste muzikale wapen is haar stem. Die is te omschrijven als vocale toverkracht, zo mooi. Denk aan een kruising tussen die van Alison Krauss en Sarah McLachlan, maar dan net iets anders. Misschien wel net iets mooier… De schoonheid van haar stem wordt vooral duidelijk op de titeltrack, een ingetogen ballad waarin piano en stem de belangrijkste ingrediënten zijn, Dit nummer gaat verder dan ‘mooi’. Voor sommige schoonheid is nog geen woord bedacht. Daar is dit een voorbeeld van.

Dat zegt overigens weinig over de rest, het héle album is namelijk indrukwekkend. These Wilder Things telt 10 nummers en duurt ruim 3 kwartier. De muziek laveert tussen country en folk, met regelmatig wat ‘poppy’ elementen. Je hoort dus ook veel instrumenten voorbij komen die bij genoemde genres passen. Luister hieronder bijvoorbeeld maar eens naar de country-invloeden op de live-versie van Trouble And Woe, de opener van het album. Een nummer als Life Is Long gaat veel meer naar de folk. Als je daar naar luistert en je ogen sluit, dan waan je je zo aan de westkust van Ierland, op een plek waar de wind in de vorm van melancholie in je gezicht waait.

Welke kant Moody ook opgaat, altijd weer is er die stem. Die betoverend mooie stem. Toch kan ze niet alleen mooi zingen, ze kan ook goede nummers schrijven. Van de 10 nummers komen er namelijk 9 uit eigen koker. Het nummer dat overblijft is een cover. En wat voor één! Dat is Dancing In The Dark, van Bruce Springsteen. Wat een lef, om deze grote hit te coveren, als je weet dat het risico bij zo’n nummer groot is dat je plat op je smoel gaat en daarmee de rest van het album de afgrond intrekt. Moody doet het tegenovergestelde: ze brengt een machtige cover, háár prachtige variant op het nummer van The Boss, die ongetwijfeld trots zal zijn op deze akoestische versie. Let ook op de heerlijke solo op mandoline.

Op These Wilder Things krijgt Moody de hulp van wat opmerkelijke muzikanten. Eén daarvan is Mark Knopfler, met wie ze eerder dit jaar ook al in ons land op het podium stond, in Ziggo Dome. Samen brengen ze het nummer Pockets. Niet alleen valt op hoe goed Knopflers stem samengaat met die van Moody, maar ook hoe volledig hij in dienst speelt en zingt van het nummer. Erg mooi! Een andere bijdrage wordt geleverd op One Light Shining, daar zingt Aoife O’Donovan mee. Twee betoverende stemmen die samenkomen, 1 + 1 wordt 3.

Inmiddels zal duidelijk zijn dat mensen die houden van goede vocalen als de wiedeweerga moeten luisteren naar These Wilder Things. Hoewel het album al in mei uitkwam, heeft het weinig aandacht gehad. Veel te weinig. Daarom, laat je snel overdonderen door de schoonheid van deze muziek.