Liefde. Wat zou je er zonder doen? Het leven zonder liefde zou voor de muziek betekenen dat ongeveer de helft, vergeef me mijn statistische vrijheid,  van alle liedjes nooit bestaan zou hebben. Een inspiratiebron die onuitputtelijker is dan welk thema ook met als resultaat een ode, iets ontroerends of een nummer vol venijn. Liefde is ook op het 2^e album van de Spaanse zangeres Lourdes Hernández, beter bekend als Russian Red, het grote thema.

In 12 liedjes beschrijft ze hoe het is om een liefde te hebben verloren die veel voor je betekent heeft, maar waarvan het misschien wel beter is dat die persoon je verlaten heeft. Beter omdat je met jezelf geconfronteerd wordt en keuzes gaat maken die voor jou als persoon belangrijk zijn. Dit zwaarmoedige onderwerp wordt op mooie wijze bezongen in het nummer I Hate You But I Love You, waarin ze laat horen dat haar gevoel ten opzichte van hem zo tweeledig is als plus en min. De sfeer in het liedje neemt je mee naar de fifties, waar een zangeres in de buitenlucht tegen een grijs en grauw decor haar frustraties weg zingt terwijl ze ondersteund wordt door een mannelijk koor.

De naam Russian Red zou je vaker gehoord kunnen hebben terwijl de muziek van deze dame je niets zegt. Mocht je thuis zijn in lipsticks, ja echt, dan zou je deze naam eerder gehoord kunnen hebben. Naar eigen zeggen liep Lourdes op straat en werd ze getriggerd door een vrouw die haar tegemoet kwam. Haar aandacht ging uit naar de kleur lippen van de vrouw en op het moment van passeren bedacht ze zich niet en vroeg waar zij die lippenstift gekocht had. Het bleek te gaan om een type dat de naam Russia Red draagt. Dit leek haar een passend pseudoniem .

Terug naar het album. Wat kun je nog meer verwachten? Niet te veel, wil ik bijna zeggen. Het eerder genoemde I Hate You But I Love You is 1 van de hoogtepunten samen met The Sun The Trees, wat een radiovriendelijk en opgewekt nummer is, en ook January 14th is de moeite waard. Dit nummer heeft de plaat op dat moment echt even nodig en gaat over de dag dat ze haar liefde ontmoet heeft en de herinneringen, die uit de tijd stammen dat alles nog koek en ei was.

De overige nummers boeien te weinig en voor al deze nummers geldt eigenlijk hetzelfde. Ze zijn te vlak. Muzikaal gezien is er te weinig variatie. Als Russian Red niet zo’n goede zangeres was, had deze plaat op weinig waardering kunnen rekenen. Ware het dus niet dat haar prachtige stem de meeste nummers naar een hoger niveau tilt. Dit komt het best naar voren tijdens Braver Soldier (de overgang naar het refrein)en The Memory Is Cruel (zo prachtig breekbaar).