Op 1 augustus 2015 sloot Rush een ruim veertig jaar durende carrière af met een concert in Los Angeles. Drummer Neil Peart hield ermee op omdat hij kampt met fysieke klachten en omdat hij meer tijd wilde doorbrengen met zijn gezin. Een besluit dat we alleen maar kunnen respecteren nadat hij zijn vorige gezin (dochter en vrouw) op vreselijke wijze verloor. Bassist en zanger Geddy Lee verklaarde onlangs nog dat er geen plannen zijn om nieuwe muziek op te nemen of te gaan toeren. Zowel Lee als gitarist Alex Lifeson zouden best willen toeren, maar ze gaan niet met een andere drummer op pad. Het is met Peart of anders niet. Dergelijke loyaliteit zie je vandaag zelden nog.

Gelukkig is er wel regelmatig nieuws van het Rush front want een paar jaar geleden startte de band met luxe heruitgaven van oud werk. Het begon met een box set van hun debuutalbum, gevolgd door een uitgebreide heruitgave van 2112. Vorig jaar was een gave uitgave van A Farewell To Kings en nu is er dan Hemispheres. Het album werd in 2015 geremasterd voor een vinyl uitgave, maar is nu dan ook op CD verkrijgbaar. De geluidskwaliteit is uitmuntend en klinkt ten opzicht van de originele vinyluitgave wat dynamischer en bepaalde details komen beter tot hun recht.

Veertig jaar na dato is Hempispheres nog steeds een ijzersterk progressief rockalbum. De arrangementen zitten vernuftig in elkaar al klinkt het een enkele keer wat gekunsteld. De muzikale prestaties zijn van topniveau en Lee was destijds al een betere zanger dan in de begindagen. Op compositorisch gebied zat de band dicht tegen haar top getuige het complexe en volledig instrumentale La Villa Strangiato waarop de band op meesterlijke wijze jazz en rock bij elkaar brengt. Ook het openingsnummer Cygnus’ X-I Book II, een vervolg op het Cygnus epos op A Farewell To Kings is ronduit klasse. De teksten van meesterdrummer Neil Peart zijn eveneens vermeldingswaardig.

Als bonusmateriaal is het legendarische Pinkpop optreden uit 1979 bijgevoegd. Die show is zeer populair onder bootlegverzamelaars en bewijst eens te meer dat Rush op het podium een fenomeen was. Helaas was de persoon die het concert vastlegde niet heel slim bezig want tijdens 2112 moest hij tapes wisselen waardoor een groot deel van dat nummer ontbrak. De band heeft ervoor gekozen om een integrale versie van 2112 toe te voegen die in Arizona werd opgenomen. De geluidskwaliteit van die opname is echter stukken minder dan de Pinkpop tapes. Deze heruitgave is voorzien van nieuw, fraai artwork van Hugh Syme, een prachtig essay dat leert dat de band zonder materiaal de studio in dook (!) Verplichte kost voor de Rush fanschare. Voor iedereen die kennis wil maken met progressieve rock is dit een uitstekend startpunt.