×

Recensie

Pop

22 januari 2019

Roosevelt

Young Romance

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: City Slang

Young Romance Roosevelt Pop 3 Roosevelt – Young Romance Written in Music https://writteninmusic.com

Er zijn tig van voorbeelden te noemen van boybands waarbij na het uiteenvallen een van de bandleden een succesvolle carrière begint. Maar die garantie is er niet altijd. Verder blijft dat opgelegde stigma regelmatig hangen, wat ook weer niet in het voordeel werkt. Veel idolen worden na de glorieuze jaren niet serieus genomen, ondanks het feit dat ze wel degelijk de instrumenten beheersen. Beat!Beat!Beat! heeft bij de tiener doelgroep in Duitsland naam opgebouwd, maar de houdbaarheid is beperkt. Dan kan je een serieuze poging ondernemen om met het publiek mee te groeien, of om dit helemaal los te laten, en je eigen weg in te slaan. De uit Viersen afkomstige Marius Lauber start onder de naam Roosevelt opnieuw, en scoort vrijwel direct met het Second Summer Of Love jaren negentig getinte Elliot. Of de titel een knipoog naar de broer van de Amerikaanse president is, is mogelijk maar verder niet van belang. Deze stampende discoknaller heeft een aanstekelige zomerse beat. Met het naamloze debuut voldoet hij aan de verwachtingen, en Roosevelt settelt zich gelijk in het hedendaagse popklimaat, en maakt hiermee de nodige indruk. Twee jaar later kijkt men reikhalzend naar de opvolger uit, welke als Young Romance in 2018 verschijnt.

De eerste klanken van Take Me Back hebben een boeiende werking. De aanpak is een stuk zwaarder en meer experimenteel gericht. Er zijn zelfs heuse donkere industriële invloeden aanwezig. Maar deze trip wordt al na een paar seconden door een jaren tachtig keyboard sound onderdrukt. De periode waarin synthesizeracts met een alternatief popgeluid de hitlijsten domineren, maar hun eigen revolutionaire karakter behouden. Krachtige statements met betrekking tot koude oorlog, homoseksualiteit en milieuvervuiling zijn met regelmaat de onderliggende gedachte. Dat laatste wordt hier pijnlijk gemist. Wat dan overblijft is een leeg omhulsel, zonder de deprimerende New Wave romantica. De toegankelijke dance van eerste single Under the Sun wil nog imponeren, qua sound sluit deze bij het opgezette geluid van de eersteling aan. Toch is het allemaal net wat minder verfrissend, en de aanpak heeft wat van de Italo Disco weg, waar over het algemeen de zware thema’s ook worden vermeden. Veelal albums met een hitsucces, waar omheen de overige songs zijn geplaatst.

Dat er ook zomerse zonnestralen uit een mechanisch kastje getoverd worden bewijst Yr Love. Het perfecte vakantie eiland bij uitstek welke hierbij past is Ibiza. Daar wanen we ons bij Illusions. Al wordt daar in de hoogtijdagen de inspiratie bij plaatselijke illegale farmaceutische shops gehaald. Die luxe dat alles financieel mogelijk is hoor je bij deze opportunistische track terug. Over geldschieters gesproken, Losing Touch heeft gevaarlijk veel Stock, Aitken & Waterman invloeden. Gelukkig laat het dromerige vocaal hoog en sterk gezongen Pangea meer een eigen sound horen. Die swing heerst absoluut in de pakkende begeleiding. Blijkbaar maken ze in Duitsland ook gebruik van een rijmwoordenboek, veel diepgang verwacht je vervolgens niet in het liefdesliedje Lucia. Het subtiele bas gebruik en zo ook de invallende Caribische Better Days gitaarklanken zijn een aangename aanvulling. Op deze manier lukt het ook om de zomer binnen te halen, daar is niet alleen elektronica voor nodig. Shadows heeft niet veel meer inhoud dan de gemiddelde mobiele telefonie reclame. Gooi er een paar gebruinde jongeren bij, die trots op verschillende locaties met de desbetreffende smartphone selfies maken en je bent klaar.

Op Last to Know maakt Roosevelt vooral met het pakkende drummende intro indruk, welke vervolgens in je hoofd blijft zitten. Vakkundig laat hij het terugkomen, maar bouwt het niet uit in het verder saaie geheel. Forgive krijgt hulp van de Amerikaan Ernest Greene, opererend onder het alias Washed Out, maar van zijn aanpak hoor je weinig terug. Het avontuurlijke eigen indie geluid voegt hij niet toe. Het cyberpunk achtige gedragen Getaway is het absolute hoogtepunt van Young Romance. Unieke postpunk invloeden met krachtige beats omlijst door prachtige synths en doordringende gitaar uitlopen. Toch overtuigt Roosevelt met zijn tweede plaat niet echt. De gedurfdheid om te ontwikkeling hoor je bij het begin en einde terug. Verder is het een combinatie van Top 40 songs die aansluiten op het succes van Elliot, en op safe gespeelde dance invloeden uit de laatste twee decennia van de vorige eeuw. Fans die hopen op een aansluitend debuut vervolg komen bedrogen uit, en degene die o meer diepgang, komen ook te weinig aan hun trekken.



  1. Take Me Back
  2. Under The Sun
  3. Yr Love
  4. Illusions
  5. Losing Touch
  6. Pangea
  7. Lucia
  8. Better Days
  9. Shadows
  10. Last To Know
  11. Forgive
  12. Getaway