Door de stevige gitaren te verruilen voor stevige electro, weet Rones op haar tweede album een heel eigen plekje in het muzieklandschap te veroveren.

Als een Belgische rockband electronica in de muziek gaat proppen, kan dat heel goed uitpakken. Kijk maar naar een Soulwax als ultiem voorbeeld. Rones volgt dat pad ook op hun gelijknamige tweede album. Was de band aanvankelijk een traditionele (stoner)rockband, doordat men een flink blik elektronica heeft opengetrokken ontstaat er ineens een heel eigen muzikaal universum waarbinnen de band werkt. De naam is er ook op aangepast. The Rones werd gewoon Rones. Hoewel…’eigen’… Heel origineel is het niet overal. Bij vlagen speelt Rones leentjebuur bij een Depeche Mode (Awesome Night, Leftover) of bij een band als Editors (het gitaartje in Break), dan wel een Sisters Of Mercy (Slip Down, FMWF). Vindt de band echter haar eigen geluid, dan vlamt de groep pas echt goed. De machtige opener Walk bijvoorbeeld slaat je met heerlijke gitaarriffs en stevige digitale ondersteuning om de oren.  She’s A Dancer is nog zo’n track waarop de band al haar muzikale invloeden dusdanig in een eigen trechter giet, dat het eindresultaat opwindend, opzwepend en vooral heel erg Rones is. Al kan je afvragen getuige het volledig andere debuut Sinner Songs wat dan ‘helemaal Rones’ zou moeten zijn.

Wat in ieder geval over de hele linie opvalt is dat de groep er voor heeft gekozen om de elektronica de boventoon te laten voeren, war veel vergelijkbare bands het alleen ondersteunend gebruiken. Hiermee gaan ze dus volledig hun eigen weg. Her en der komt de traditionele rock er nog wel een beetje doorheen sijpelen overigens. Leonard/Leopard duurt nog geen minuut maar hakt er met beukende drums, gierende vocalen en overstuurde gitaarpartijen in als een rockende precisiebom, terwijl het daar aan vooraf gaande Mind Eraser op momenten wel weer hele erg traditionele (power)rock is met zijn ingeblikte vioolpartij en uitwaaierende refreinen die voor een springende festivalweide gefabriceerd lijken.

Als gezegd, de originaliteitsprijs zal de band zeker niet gaan winnen met hun muziek. Daarvoor heb je als luisteraar te vaak net even het idee dat je naar een ander zit te luisteren. Maar wat Rones wel voor elkaar heeft gekregen is dat ze een album hebben afgeleverd waar je steeds weer op terug grijpt omdat ‘ie zo lekker wegluistert. En dat is een prima prestatie.

RONES

1. Walk
2. Awesome Night
3. Bribe
4. Leftover
5. She’s A Dancer
6. Mind Eraser
7. Leonard / Leopard
8. FMWF
9. Break
10. Slip Down
11. Aside From The City
12. Resumé