Rome
Le Ceneri di Heliodoro
Rome is een bijzonder muzikaal project dat zich eigenlijk nergens onder laat brengen. En dat benadrukt Jérôme Reuter nogmaals op het schitterende nieuwe vaandeldrager hoofdstuk Le Ceneri di Heliodoro, een epos over alle vormen van heldhaftigheid, gezien vanuit het communisme, fascisme, maar ook de hedendaagse rechtse westerse maatschappij. Met een overschot aan middeleeuwse neofolk geluiden, stoere Viking rock, en verhalende minstreel zang, overtuigd Rome weer op adembenemende wijze. Of je nu een liefhebber bent van het theatrale van Ghost, het confronterende van Type O Negative, meer houdt van het volkse New Model Army of verlangt naar de romantiek van The Mission, dan ligt dit in alle gevallen in je straatje. Met duidelijke linken naar het heden en verleden zet Rome een statisch monument neer. Alsof Nostradamus vanuit de middeleeuwen zijn voorspellende allesvernietigende kijk op de wereld loslaat, gedomineerd door onheil en tragiek. De verhalen vertellende bard wordt muzikaal door Tom Gatti bijgestaan. Samen zijn ze voor het breed gearrangeerde speelveld verantwoordelijk.
Het is bijna beangstigend ze Sacra Entrata aangekondigen. Na de trieste kerkklokken echoot er een harde stem door de luidsprekers. Het roept een
naar fascistisch onderbuik gevoel op wat memoreert aan de onderdrukte dictatuur ten tijden van De Tweede Wereldoorlog. Die indruk wekt ook de adelaar op de albumhoes op, welke symbool voor een keizerrijk staat. Niet alleen het Romeinse Rijk, maar dus ook later bij het Duitse Rijk is deze prominent aanwezig. Met de slang als tegenpool, die meer als aardse tegenstander het gevecht aangaat, kan men het ook zien als het volk wat zich tegen dominerende overheersers verzet. Het provocerende karakter raakt je wel direct vol in je gezicht. Over het hele concept is nagedacht. Er wordt gestoeid met Franse, Duitse, Italiaanse en Engelse passages Vergeet hierbij niet dat in Luxemburg meerdere verschillende talen gesproken worden, dus erg vreemd is dit niet.
Wat overeind blijft staan is de muzikale veelzijdigheid. Het harde begin krijgt in het meer sterfelijke A New Unfolding en Who Only Europe Know navolging, de neo folk is te herleiden tot het gewone arbeidersvolk, welke zich tegen het maatschappelijk regiem verzet. Tevens is het een aanklacht tegen het monddood maken van het onderschikte volk. Voorheen verspreid de propaganda zich via pamfletten, tegenwoordig bespeelt social media deze rol. De verspreiding en het misbruik van netnieuws ligt gevoelig en veroorzaakt waarheidstwijfel en vormt in Feindberührung en I Don’t Believe A Word You Say – Alles Luege het hoofdthema. Hierdoor zal de betrouwbaarheid in een eerlijke toekomst alleen maar afnemen, wat waarschijnlijk de uiteindelijke spraakmakende opzet van deze tracks is.
Euforie overheerst in het positieve keerpunt op deze indrukwekkende plaat, Fliegen Wie Vögel. Een vrije vertaling van Free Like A Bird, vrijheid van meningsuiting in woord en daad. One Lion’s Roar is een toegankelijk poëtisch popliedje, gevolgd door het krachtig akoestische Black Crane. Dan verwacht je niet dat harde donderslagen het einde der tijden in La Fin d’Un Monde aankondigen. Gevolgd door de verbitterende vocalen van Jérôme Reuter die zijn volgelingen in het door tranen geraakte The Legion of Rome te woord staat en de fado klaagzang hem hierin beantwoord. Desinvolture weerklinkt als een nieuw universeel Europese opera volkslied. Le Ceneri di Heliodoro is vrij te vertalen naar de geschonken asresten van de zon, wat verder tot de afbreuk van een gouden periode te herleiden valt. het einde van het kapitalistische Europa. Wantrouwen, Brexit en de instortende economie. Reuter schetst geen rooskleurig realistisch beeld, maar weet wel te beroeren en ontroeren.