Blues Menessen is het tweede album van de in Parijs woonachtige en in Kameroen geboren Roland Tchakounté. Zijn bewogen leven en achtergrond vormen een haast even logische als zeer kansrijke opmaat voor een succesvolle blues carrière. Met acht kinderen, waarvan hij de enige zoon was, ontvluchtten zijn ouders het zware boeren plattelandsbestaan om een nieuw bestaan op te bouwen in Douala. Helaas ging vervolgens hun stofwinkel (aan huis), inclusief hun spaargeld, in vlammen op bij een grote brand en was het gezin overgeleverd aan de liefdadigheid. Roland zinspeelde op een vertrek naar Frankrijk en pas na vele jaren wachten op een visum en een aantal levensgevaarlijke pogingen om Kameroen te verlaten, lukt het hem om per vliegtuig de overtocht te maken.

Hoewel hij in Parijs al snel zijn weg vindt in de muziekscene met een mix van blues en rock, is het uiteindelijk de ontmoeting met bluesgitarist Mick Ravassat, ook op Blues Menessen prominent aanwezig op elektrisch gitaar, die uitmondt in een definitieve verandering van stijl en sound, meer gefocust op de pure Afroblues. Zijn grote voorbeelden zijn John Lee Hooker en de Malinese zanger-gitarist Ali Farka Touré. De invloed van beiden is overduidelijk te horen op dit nieuwe album, met name in de titelsong Blues Menessen, waarvan u hieronder de videoclip kunt bekijken. Aangespoord door Farka Touré kiest Roland Tchakounté ervoor om te zingen in zijn eigen taal, het Bamiléké-dialect, dat afstamt van een oeroude taal die in de tijd van de oude Egyptenaren werd gesproken.

In 2006 krijgt de akoestische sound van het gevormde duo extra ondersteuning in de vorm van drummer en percussionist Mathias Bernheim. Met hun eerste album Waka (2008), dat bol staat van de spannende bluessongs, reist de band de wereld over voor optredens in o.a. Canada, Indonesië, Brazilië, België, Mali en Burkina Faso.

Deze lijn wordt overtuigend doorgetrokken op Blues Menessen, een zeer constant en veelzijdig (Afro)bluesalbum, waarop Roland Tchakounté en zijn (voor het album uitgebreide) band in twaalf fraaie songs terugkeert naar de bron van de Afrikaanse blues griots en de luisteraar meeneemt op een unieke muzikale ontdekkingsreis die veel klankkleuren-en bluesstijlen voorschotelt. Met het eerste visitekaartje Blues Menessen slaat Roland de plank meteen goed raak. Het zeer melodieuze Soukous Blues (Nyangsah) en het heerlijk ontspannen klinkende, doch bij vlagen intens gezongen Sweet Melody tappen weer uit een ander muzikaal vaatje maar geven beiden blijk van veel zelfvertrouwen en vakmanschap. Andere hoogtepunten op het album zijn het meeslepende Chunzela,de lekker groovende tracks Nju Ne Bala en Yuna en de fraaie afsluiter Yoh Mama, een ode aan het leven met de mooie missie om altijd meer te lachen dan te huilen, hoe zwaar het leven soms ook kan zijn. Het allerbeste nummer is echter Vae Victis, waarin Roland ziel en zaligheid legt en zich hardop afvraagt of de tijden voor de bedelaars, de ‘onzichtbare hulpelozen’ ooit zullen gaan veranderen.

Roland Tchakounté komt voor vijf concerten in het kader van de World Sessions naar Nederland. De World Sessions concerten beginnen met een film over, een interview met en een optreden van de artiest. Na afloop is er een meet & greet en een dj-set. De presentatie is in handen van P.P. Fischer.

World Sessions Roland Tchakounte: