Als je als artiest maar lang genoeg meegaat, komt er vanzelf een moment in de carrière dat je vooral nog aan het terugkijken bent. Er zijn heel veel manieren om met je eigen catalogus om te gaan en het is bijzonder om te zien dat de drie nog levende bandleden van Pink Floyd daar elk op een heel eigen manier mee omgaan. David Gilmour heeft een paar jaar terug duidelijk zijn stelling genomen en recent brachten bassist/frontman Roger Waters en drummer Nick Mason elk live-registraties uit waarin zij duidelijk hun kant van het verhaal vertellen. De Nick Mason-recensie vind je HIER, hieronder bespreken we US + THEM van Roger Waters.

In 2018 streek Pink Floyd-bassist en creatief brein Roger Waters neer in de Ziggo Dome voor een reeks shows die onderdeel uitmaakten van zijn US + THEM tour. Deze shows zijn gefilmd en aanvankelijk in 2019 in de bioscoop vertoond onder dezelfde titel. De muziek is recent op diverse cd- en vinyl-configuraties uitgebracht en de film verscheen op DVD. Laten we maar meteen het kaf van het koren scheiden, de film is wat deze show betreft echt de versie die er toe doet. Niet dat het muzikaal niet interessant is, verre van. Het punt is gewoon dat we van heel veel nummers al meerdere live-versies in de kast hebben. Het hele The Happiest Days Of Our Lives – Another Brick In The Wall segment is alleen al op drie verschillende ándere live-releases van Waters als solo-artiest te horen (nog los van de Floyd versies). De ‘hits’ van Dark Side Of The Moon weten we nu ook wel (en staan ook vrijwel allemaal op de In The Flesh CD/DVD releases) en een One Of These Days (het enige nummer dat echt door werkelijk elk Floyd-bandlid structureel omarmd wordt) wordt met meer passie door zijn collega Mason en zijn bandje uitgevoerd.

Wel moet gezegd dat Waters zijn band een flinke verjongingskuur heeft gegeven en dat hij het werk niet zielloos naspeelt. Zijn jonge band geeft het werk een nieuw elan. Jonathan Wilson doet niet eens zijn best om te klinken als David Gilmour en geeft het bekende Floyd-werk een nieuwe twist. De Jess Wolfe en Holly Laessig (Lucius) geven de anders wat gezapige koortjes ineens een prettig soort engelachtige pit mee. Drummer Joey Waronker (Beck, R.E.M.) accentueert die extra pit alleen maar. Met deze band klinkt Waters vitaler dan in 1999/2000 tijdens genoemde In The Flesh tournee. En toen was hij zelf nog twintig jaar jonger. Dus er is muzikaal nog best genoeg onderscheidends. Maar wat deze live-optredens vooral zo bijzonder heeft gemaakt, is de manier waarop Waters conceptueel zijn decennia oude werk, gelardeerd met nummers van zijn Is This The Life We Really Want?, helemaal naar het ‘nu’ trekt. US + THEM gaat over de verdeeldheid in de wereld, over mensenrechten, over vrijheid, over misstanden en politieke leiders die er een bende van maken. En die boodschap komt eigenlijk alleen maar goed over als je de totaalervaring met alle ‘visuals’ hebt.

En die zijn even indrukwekkend als verstikkend. Op het scherm achter de band laat eeuwige activist Waters zien hoe de wereld in de fik staat, maar vraagt hij ook aandacht voor conflicten en vluchtelingen. In die setting winnen nummers als Welcome To The Machine en bijvoorbeeld de titeltrack Us & Them enorm aan kracht. Tijdens het Animals gedeelte komt er een enorme fabriek (gelijk de albumhoes) uit het dak van Ziggo Dome zakken, maar los van dat sterke staaltje podiumkunst is het weer de boodschap die leidend is. ‘Pigs rule the world’, Waters schopt tegen de elite (en het hardst tegen een president die momenteel aan het spartelen is om een tweede termijn te bewerkstelligen). Vakkundig in beeld gebracht door regisseur Sean Evans is deze live-registratie er eentje die je bij de kladden pakt en waar je nog lang over nadenkt. Dit waar de audioversie ondanks de prima uitvoeringen toch snel weer van je af glijdt. Bijzonder wat visuals met muziek kunnen doen.