Op de coverfoto poseert een volledig in het zwart geklede, wat oudere grijze magere man met donkere zonnebril. De zwart/wit foto van Rodney Crowell accentueert de sombere  thematiek van het werkstuk dat in de aanloop en tijdens de pandemieperiode tot stand kwam en naadloos aansluit bij de donkere periode die we nu beleven met de veelzeggende titel Triage.

Close Ties, Crowells laatste reguliere werkstuk voor New West krijgt in 2018 nog een opvolger met een kerstplaat. Sindsdien blijft de singer-songwriter actiever dan ooit. Via zijn eigen platenlabel RC1 komt hij na het met herwerkte  versies van ouder, vaak voor anderen gecomponeerde songs, gevulde Acoustic Classics met Texas aanzetten, een eerbetoon aan zijn thuisstaat waarbij notoire muzikanten uit de Lone Star State hun medewerking verlenen.

Nauwelijks enkele maanden later breekt de Covid pandemie uit, verkennende sessies met producer muzikant Don Kobler krijgen een vervolg in moeilijke omstandigheden. Crowell wordt geflankeerd door een muzikantenclubje met afwisselend gitarist Steuart Smith en Audley Freed, Larry Klein en Lex Price op bas en Jerry Roe aan de drumkit John Jarvis verzorgt het toetsenwerk. In de loop van het opnameproces komen daar nog andere muzikanten bij. Zo zorgde medecomponist John Leventhal  nog voor bijkomende akoestische orkestratie. Don’t Leave Me Now start ingetogen met sobere fingerpicking en evolueert naar een stevige stamper.

In tien nummers die enigszins troost bieden zoekt Crowell wanhopig naar een uitweg.“It’s greed it’s not money through wich evil works, the have and the have nots just one of the perks, where life has a purpose, faith has a voice, we can’t live in fear like this and in trembling rejoice “stelt Crowell. Het onheilspellend, slepend bluesy epos Something Has To Change is op Wurlitzerklanken en strakke ritmiek geënt en met een opvallende gedempte trombonesolo gelardeerd, een meeslepende track die vanaf de eerste beluistering blijft hangen.

Het met breekbaar fluisterend parlando gebrachte Transient Global Amnesia Blues begint met de foto van een zonnebloem op een stuk wrakhout op de mistige Theems, in een koortsige droom die zich langs rivierbeddingen ontrolt, passeren er verwijzingen naar de ondergang van de Titanic, Jesus Christus en Bob Dylan’s Mississippi. De opbouw en verhalende benadering van Girl On The Street vertonen overeenkomsten met de verrichtingen van de grootmeester en er zijn ook in andere songs onmiskenbare raakpunten.

Rodney Crowell is al een tijdje een vertrouwde naam in de betere songsmidse en overstijgt met zijn achttiende en meest persoonlijke langspeler Triage meer dan ooit het vertrouwde countrygetinte werk.