Elk nieuw album van Robert Glasper is er een om naar uit te kijken. Of dat nu met zijn erg fijne trio of met zijn al net zo geweldige Experiment is. Fuck Yo Feelings, onder zijn eigen naam, gaat dan weer flink verder dan waar de laatste Black Radio eindigde.

Na zijn debuutalbum Mood op het kleine Fresh Sound New Talent uitgebracht te zien pakte het voorname Blue Note Robert Glasper over om met Canvas in 2005 wereldwijd groots te laten debuteren. Over de daarop volgende 13 jaar bracht hij het ene na het andere geweldige, vaak baanbrekende, jazzalbum uit. Vaak gelardeerd met invloeden uit de hiphop en R&B die op de twee Black Radio albums de volbloed versie van jazz gemixt met hiphop en R&B vonden.

Met zijn nieuwe album, het prominent getitelde Fuck Yo Feelings, verzet Glasper de bakens weer net even meer. Zijn eerste album voor zijn nieuwe label Lome Vista Recordings (onderdeel van het aan Universal verbonden Concord) heeft een heel dikke gastenlijst, is in sfeer en uitvoering daarmee vergelijkbaar met de Black Radio albums. Maar vooral in de instrumentale stukken trekken Glasper en zijn mannen nog net even wat avontuurlijker door.

Met muzikale vrienden Chris Dave op drums, Derrick Hodge op bas en Glasper zelf op toetsen is de basis van alle muziek al ronduit indrukwekkend te noemen. Glasper is in bloedvorm en Dave en Hodge al net zo. En dat ze de boel wat willen opschudden, zie alleen de titel en hoes al, wordt vooral duidelijk door de uitgesproken raps die de rappers op het eerste gedeelte van het album droppen. Na de wat luidruchtige opening met Affion Crockett verandert de sfeer naar  sociaal en overwogen in teksten en door Glasper, Dave en Hodge worden de tracks steeds weer naar de juiste spannende sferen getrokken.

Opvallend hoe prachtig Glasper zangeres YEBBA dan weer de duidelijke tekst van de titeltrack laat zingen waardoor je bijna niet meer doorhebt wat ze nu precies zingt. En hoe ijzersterk zijn dan ook weer Andra Day en Staceyann Chin in het daarop volgende geweldige Endangered Black Woman, een van de hoogtepunten van het album. Ook Expectations (met Baby Rose en Rapsody), het fraai ingetogen All I Do (met SiR, Bridget Kelly en Song Bird) en het erg lekkere Aah Whoa (met Muhsinah en Queen Sheba) zijn erg sterk. Eigenlijk dat gehele door vrouwen overheerste middendeel is buitengewoon.

Het slotdeel van het album ligt de nadruk vooral op het trio Glasper, Dave en Hodge. Startend met het erg mooie  I Want You en het geweldige, veel te korte, Trade in Bars Yo, met Herbie Hancock als fascinerende uitdager daar direct opvolgend. Heerlijk hoe Glasper en Hancock elkaar op de toetsen uitdagen. Puur een dikke groove, een hoop lol en knallen en aansluitend overgaan in het vervreemdende DAF Fall Out. Om vervolgens met het coole Sunshine, met een licht aanwezige YBN Cordae, weer de melodieuze kant op te schieten en met Liquid Swords weer de vrijheid te zoeken.

Het experimentele en (net iets te lang) gerekte Daf Ftf mag dan het iets te langgerekt klinken, met Treal met rapper Yasiin Bey pakken ze dan weer geweldig terug. Dat zijn Glasper, Dave en Hogde weer helemaal dat trio muzikanten dat je elke goede rapper een heel album lang gunt. Diep en groovy met een heerlijk warm spelende Glasper in het outro. Cold is wederom onversneden Glasper en consorten. Groovy, cool en warmbloedig. Vooral dat laatste gedeelte van het album klinkt als jam-materiaal, maar dan wel erg lekker jam materiaal. Ongefilterd fijn.

Met Fuck Yo Feelings duikt Glasper met zijn dikke gastenlijst nog dieper de avontuurlijk jazz gemixt met hiphop en R&B in. Het is een lange plaat met een hoop songs/composities die een fijne spanningsboog blijven hebben. Fuck Yo Feelings klinkt als een nieuw begin dat gewoon doorgaat waar we bij Blue Note mee eindigden. En dat klinkt als een aanbeveling.