De 84-jarige jazzpianist Rob Agerbeek heeft met zijn uit drummer Tjeerd Klapwijk en bassist Erik Albjerg bestaande trio een heerlijk uit zestien tracks opgebouwd livealbum gemaakt. Bas en drums ondersteunen Agerbeeks piano spel erg sterk. Er worden diverse jazz standards gespeeld: van Duke Ellington (Sophisticated Lady), Thelonious Monk (Round Midnight), Harold Arlen (Come rain or come shine) en Thad Jones (Child is Born). Maar ook zelf gecomponeerde stukken zoals de titeltrack, een fraai klinkende boogie-woogie die al eerder verscheen op zijn album Three of a Kind (1998).

En de pittige boogie-woogie Yancey on my mind van het album The boogie rocks (1975). Aunt Daisy’s Blues is geweldige uptempo blues van Agerbeek, gevolgd door Kurt Weill’s Speak Low waarin drummer Klapwijk erg mooi en sterk  uitpakt, net als in Ray Bryants latin compositie Cubano Chant. Agerbeek houdt dus niet alleen van jazz, boogie woogie en blues maar ook van latin grooves. Things ain’t what they used to be van Mercer Ellington wordt gekenmerkt door een andere sfeer. Deze langzame blues compositie is erg sterk. En Agerbeeks compositie Thora’s Dance is een goed nummer om op te dansen.

Het trio weet in Jobims O Morro Não Tem Vez vakkundig jazz met bossa nova te combineren. In deze lichtvoetige bossa nova jazz klinkt een mooie bas solo van Albjerg die ook in Wayne Shorters Footprints schittert. Al met al is dit een zeer afwisselend jazzalbum met ook mooie uitvoeringen van composities van Herb Brown en Bennie Carter.