Ringo Starr
Look Up

Straks in 2025 staan er 85 kaarsjes op zijn verjaardagstaart. Ringo Starr, die andere, oudste overlevende Beatle die in de volle herfst van zijn leven warempel dan net nog zijn sterkste plaat aflevert…
Doorgaans is het omgekeerd, is het aan anderen om in hun volle adoratie The Beatles te bezingen. Nu gaat Ringo Starr zelf als fervent cowboyfan in zijn allernieuwste, twintigste album Look Up de country in het zonnetje zetten. Eigenlijk is hij nooit vies geweest van het genre, ook bij The Beatles niet, maar hier, op de cover bovendien met zijn monumentale cowboy-stetson op het oude hoofd, zijn het toch verre van belegen klassieke countrysongs, die elf nieuwe nummers die hij opdient. En verrassend, alles klinkt er zelfs behoorlijk fris en eigentijds bij.
Natuurlijk, gezellige Ringo is altijd zo slim geweest om zich goed te omringen. Zo is er nu vooral de verbluffende klik met ouwe Dylan-getrouwe T Bone Burnett die hier als producer en medeschrijver de grootste honneurs waarneemt. Hijzelf intussen als rode draad voortdurend prominent aan zijn tuimelende, borstelende drums. Maar verder zijn er ook nog tal van Nashville-kleppers als Billy Strings en Molly Tuttle en artiesten als Alison Krauss, Larkin Poe en de harmoniezangeressen Lucius die hem met heel veel liefde omarmen.
In het naïeve Breathless is de zouterige voice van Ringo Starr voor het eerst aan zet en gegoten zit ze in die ingetogen rockabilly met gitaargrootheid Billy Strings welwillend aan de snaren. De stuwende countryrocker Look Up met zijn gitaren in alle kleuren is zonder meer een van de sterkhouders. Jankende pedal steel sleept het verdriet van de ballad Time on My Hands dan naar passende hoogten en de nostalgische harmonicasong Never Let Me Go, dat is Ringo gepassioneerd in een muzikaal duet met Billy Strings. Hier ruikt alles nog het meest naar de vroege The Beatles.

In I Live for Your Love komt de emotionaliteit van een oude man naar boven, die noch in de toekomst, noch in het verleden leeft. Lieflijk gesteund door huilende gitaren en de zoete vocalen van Molly Tuttle. In Come Back is eeuwige positivo Starr nog steeds stoffig op kamp en hij gaat daarbij helemaal fluitend door het leven. Met Lucius hemels in de achtergrond. In de country van Can You Hear Me Call ontspint zich andermaal een groots duet met Molly Tuttle.
Op de gepeperde rocker Rosetta klinkt de hele groep dan weer ineens vurig en fantastisch. Met Billy Strings en Larkin Poe in een pittige hoofdrol. Ook in het met heerlijke honky tonk-piano vrolijk huppelende You Want Some valt weer een lekker snuifje The Beatles te ontwaren. String Theory is dan haast psychedelische contemplatie. Met kleurrijke bijdragen van Molly Tuttle en Larkin Poe.
De lome slotlovesong Thankful is Starr’s pakkende eigen nummer, hij, wankel zingend tegenover zijn engel Alison Krauss. Het is waardig afsluiten in zijn dankbaarste ‘peace, love en understanding’.
Neen, gebruik Ringo Starr dus maar niet als je meest favoriete schietschijf. Want de minst toonvaste, meest aimabele Beatle brengt het er deze keer met zijn enthousiaste Look Up-rootsplaat wel degelijk uitstekend van af. Absoluut geen country-serieproduct, maar een gevarieerd, toegankelijk organisch werkstuk van een zanger-drummer met een prima van warme country-tristesse doortrokken stemgeluid. Even vertederend, vredevol als onschuldig blijft hij daarbij vanaf song één helemaal tot aan zijn song elf. Zoals het hem als vanouds als vierde Beatle nu eenmaal zo gegoten past.