De grens tussen bluesrock en hardrock is al jaren min of meer zoek. Dit album bevindt zich qua stijlen ook ergens op het snijvlak. Rik Emmett is een Canadese gitaarvirtuoos met bluesroots die behoorlijk heavy uit pakt. Niet vreemd, want in de jaren tachtig speelde hij in de hardrockband Triumph.

Het waren generatiegenoten van Rush en ook bij Emmett herken je af en toe de progrock-invloeden in zijn spel. Voor de hoogtijdagen van dit genre, ook qua creativiteit, met je terug gaan naar de periode van rond 1980. Triumph maakte een behoorlijke reeks albums, maar sinds begin jaren negentig speelt Emmett ook solo. Uit online artikelen over Triumph valt op te maken dat dit verhaal ook nog niet over is. Bovendien spelen op de bonustrack Grand Parade zijn maten Gil Moore en Mike Levine van Triumph mee.

Als gitarist, maar ook als leadzanger zijn Emmett’s hardrock-invloeden onmiskenbaar. Hij is een behoorlijk goede zanger, zij het dat zijn stemgeluid er minder uitspringt dan zijn gitaarspel. Opener Stand Still hakt er flink in, al gaat het bluesy van start. Op Human Race is Alex Lifeson van Rush gastspeler. Dit zijn mannen die een serieus potje gitaar kunnen spelen en zich niet laten vastpinnen op een genre. My Cathedral ademt duidelijke Hendrix-invloeden en dat geldt ook voor de gitaarsolo.

Het zoetige Sweet Tooth is vergeleken met de andere nummers vol virtuoos gitaargeweld een beetje een vreemde eend in de bijt, maar met Heads Up wordt de heavy lijn voortgezet. Het melodieuze Rest Of My Life grijpt terug naar countryrock à la The Allman Brothers. Die invloed is hier overduidelijk. End Of The Line opent met een Zeppelin-achtige zware riff. Afsluiter Grand Parade is toch wel heel mooi, met zijn oude maten Mooreen Levine van Triumph. Er staat dan wel bonus track, maar ik vind dit eigenlijk het mooiste nummer van het album.

Liefhebbers van hardrock a la Rush en jaren tachtig hardrock met progressieve en bluesy liefhebbers vinden hier een fijn album. Het gitaarwerk is af. Hooguit kun je zeggen dat deze stijl intussen wat gedateerd is. Of is het vintage?