De discografie van Rick Treffers gaat alweer aardig richting de twintig releases. Een deel daarvan kwam tot stand binnen groepsverband (Girlfriend Misery, Miss Universe, Mist). De afgelopen jaren zijn het echter soloalbums waarmee Treffers de aandacht vasthoudt.

In 2021 bracht de deels in Spanje vertoevende Treffers het smaakvolle, fraaie album Looking For A Place To Stay uit en hoorden we dat een Nederlandstalig album niet lang op zich zou laten wachten. De eerste inspiratie tot een (derde) album in de eigen taal kwam alweer ruim twee jaar geleden tot Treffers, tijdens een wandeling richting het ouderlijk huis in Heemstede, begin 2020. Het zou leiden tot de song Voorbij de paniek. Gaandeweg dienden zich meer en meer ideeën aan en kreeg een Nederlandstalig album gestalte.

Op Levensdrift tracht Treffers naar eigen zeggen stemmen uit het verleden te bezweren, heeft hij honger (naar echte liefde), ervaart hij angst voor de angst en hoort het uur U ondertussen naderen. Een plaat van iemand die ‘over de helft is’ en die het verleden voelt trekken, terwijl de toekomst op allerlei manieren nog best spannend zou kunnen worden. Deze mix van onrust en reflectie heeft overigens niet tot een rusteloze muziek geleid. Net als Looking For A Place To Stay blinkt Levensdrift uit door een verzorgd en subtiel maar ook kleurrijk geluid. Het overgrote merendeel van de muziek kwam uit de handen van Treffers zelf (zang, diverse gitaren en toetsen, bas, beats en ‘geluiden’) en zijn kompaan Theo Sieben (gitaren, bas, synth, beats, banjo en mandoline).

Hongerdood is verrassend kalmerend en warm, al zetten de tekst (‘Ik heb nu wat voeding nodig, het kan niet nog veel langer wachten’) en de meanderende achtergrondgeluiden en -steelgitaar de titel kracht bij. Ook al is de motor stuk en zijn de vleugels koud en stram, de levensdrift is er nog (Levensdrift). De angst is echter nooit ver weg. Met een zekere berusting en realiteitszin volgt de erkenning hiervan: ‘Er is geen kust die werkelijk veilig is, geen huis dat altijd heilig is, als de angst regeert’ (Silhouetten).

Er zijn ook wenkende perspectieven: zoals ‘het moment’, dat in het gelijknamige, meerstemmige, folky lied, op creatieve wijze door Treffers wordt aangevlogen. Graag maakt hij ook woorden aan de liefde vuil (het met accordeonklanken gekleurde Westerstrand). En er is altijd het labyrint van de stad, waar je nog kunt dromen van nieuwe tijden, zo horen we op de indringende single In de stad waarvoor Henk Hofstede de clip schoot. Hofstede is niet de enige ‘gast’ van Treffers en Sieben: Jelle Paulusma speelt en zingt mee op Waslijst, een van de fraaiste nummers, vooral door de koorzang, de sequenties en de bewerkte gitaar die richting het einde ook nog eens mooi in elkaar grijpen.

Ontwaakte liefde, levensdrift; ze duiken weer op aan het einde van het album, onder het motto Het gevaar van bloed. Maar is dit juist niet het soort gevaar dat een kans moet krijgen? Dit galmende lied sluit die optie niet uit. Het vormt het open einde van wederom een mooi album van Rick Treffers.