Na een fantastisch debuut-album met werken van de Italiaanse componist Giovanni Bottesini (1821-1889) – eveneens een virtuoos op de contrabas – komt Rick Stotijn met opnieuw een plaat waarop hij de veelzijdigheid van de contrabas exposeert.

Stotijn doet ons de vier jaargetijden in Buenos Aires meemaken, getoonzet door Astor Piazzolla in een bewerking van Marijn van Prooijen voor contrabas, viool en strijkorkest. Piazzolla schreef met Cuatro Estaciones Porteñas voor elk seizoen een tango en Stotijn laat zijn bas – soms agressief, dan weer sensueel – dansen. Malin Broman doet met haar  vurige glissandi de oorspronkelijk voorgeschreven bandoneon vergeten.

Nino Rota (1911-1979) stond met één been in de romantiek en met het andere beroerde hij elke stijl die hem maar beviel. Hierdoor schakelde hij probleemloos tussen filmmuziek (o.a. muziek voor La Strada, La Dolce Vita en The Godfather), lichte en klassieke muziek. Als twintigste-eeuws componist bleef hij klassieke vormen en klanken toepassen in zijn werken. Dat kenmerkt zijn concerten voor harp, piano, fagot, hobo, en trombone en ook dit Divertimento Concertante lijkt zo uit de negentiende eeuw afkomstig. De live-uitvoering met Stotijn en het Swedish Radio Symphony Orchestra, gedirigeerd door Mats Rondin, heeft dan ook alles wat een goed romantisch concert tot een goed romantisch concert maakt. Virtuoze soli, gevoelige tempowisselingen en een smaakvolle melodievoering.

Ten slotte mag het huwelijk tussen contrabas en harp in Manuel De Falla’s Siete Canciones Populares Espagnolas uiterst gelukkig worden genoemd. Het samenspel van Stotijn op zijn giga-strijk-gitaar en Lavinia Meier is uiterst genuanceerd. In Marijn van Prooijens arrangement van de oorspronkelijk voor zang en piano geschreven zes liederen wisselen harp en contrabas voortdurend van rol -van begeleider of solist – met als enig nadeel dat de harpklank in de laagte soms bijna onhoorbaar is. De grofkorreligheid die van de hoge bastonen uitgaat, maakt deze liederen een sprakeloze belevenis!