Rick de Leeuw
Het Komt Allemaal Goed
Het culturele erfgoed heeft het op dit moment zwaar te verduren, zeker nu in verschillende landen de geldkraan langzaamaan dichtgedraaid wordt. Kunst prikkelt de fantasie, maakt het waar om je dromen na te leven. Kunst heeft een positieve invloed op de ontwikkeling van de hersenen. Sterker nog, op langere termijn maakt deze creativiteit de kans op dementie kleiner en dat muziekbeleving lang intact blijft is een feit. Dit is slechts een van de facetten waarom kunst zo belangrijk is, en de waarneming daarvan staat hierbij op de voorgrond. Niet voor niets bracht Written In Music met de Art=Music=Art concertreeks muziek en kunst in het Stedelijk Museum Alkmaar samen.
Rick de Leeuw doet exact hetzelfde voor de Phoebus Foundation in Vlaanderen. Daar laat hij zich door een twaalftal Vlaamse schilderijen prikkelen en inspireren. Zijn poëtische improvisatievermogen wekt de doeken tot leven en nodigt uit om bij de kunstwerken stil te staan, de tijd te nemen, en niet slechts vluchtig een foto te maken om haastig de tocht te vervolgen.
De in Haarlem geboren muzikant maakte naam met het Nederlandstalige Amsterdamse rockgezelschap Tröckener Kecks. Nadat de band in 2001 ophield met bestaan zocht de zanger zijn heil in Vlaanderen. Daar leeft Nederlandstalige luistermuziek meer dan in Nederland en zijn collega’s als Frank Boeijen, Stef Bos en Boudewijn de Groot bijna succesvoller: kleinkunst heeft er een andere beleving. Men toont er het nodige respect voor onze nationale chansonniers.. Het betekent letterlijk liedjesdichters en dat pakt het vakmanschap perfect samen. Sinds zijn vertrek naar België werkt Rick De Leeuw met pianist Jan Hautekiet samen; onder het brede scala aan gastmuzikanten bevinden zich nu ook de uit Nederland afkomstige gitarist JW Roy en toetsenist Thijs Boontjes.
De Het Komt Allemaal Goed albumtitel is uiteraard ook een vette knipoog naar Het Komt Nooit Meer Goed, de openingstune van de In voor- en tegenspoed comedyserie met Rijk de Gooyer. De wanhoop is verdwenen, daarvoor komt vreugde in de plaats. Het gelijknamige titelstuk brengt je namelijk naar de New Orleans Dixieland jazzfolk van dat broeierige Amerikaanse kustgebied. Het is zijn visie op het ruim een eeuw oude Het Nieuwe Model schilderij van Edgard Tytgat. De onwennige eerste kennismaking van twee vreemden, de een geeft zich bloot, terwijl de ander als een voyeur observeert. Het doek komt nog niet tot leven, men neemt de tijd om te acclimatiseren. Juist het wederzijdse respect en de onderliggende schaamte moet nog overwonnen worden, dan komt het vast wel allemaal goed. Het is een schrijversblokkade leegte, die uiteindelijk door woorden ingekleurd wordt.
Het trager aangezette BLABLABLA ligt muzikaal in diezelfde Dixieland lijn, al deelt Rick de Leeuw hier een flinke stoot onder de gordel uit. Het Portret van keizer Karel V gemaakt door Jan Cornelisz Vermeyen schetst een elitaire grootmacht en brengt ons terug bij de Het Komt Allemaal Goed beginselen. Het ontbreken aan subsidies en de (in)directe gevolgen hiervan. Het donkere Obsessie van Frits van den Berghe plaatst een manspersoon zichtbaar op de voorgrond en verhult het vrouwelijk evenbeeld weggestopt in de schimmige achtergrond. Het is de leegte die overblijft als hun zoon Firmin bij een tragisch treinongeval om het leven komt. De stoel die zich nooit meer laat vullen. Heeft een liefdesrelatie nog zin als je het verdriet nooit meer een plek kan geven? De Te Weinig, Te Laat popblues is compromissen sluiten, tegemoetkomingen in tekortkomingen.
Straalt Het Nieuwe Model nog onzekerheid uit, Staand Naakt Bij Een Raam van Gustaaf De Smet is stukken zelfverzekerder. De gesloten blik staat hier voor het hunkerend wegdromen in onbereikbare dromen. Ontsnappen naar een denkbeeldige opwindende wereld waar een beter toekomstperspectief wenkt. Zie Mij Graag is Up On The Catwalk new wave met een flinke dosis jaren tachtig Nederpop. Zing Voor Mij roept net als Treur Niet het Met Hart en Ziel verlangen op. Het is de duisternis als de lichten gedoofd zijn, de evangelische weg naar zelfstandigheid. Een schilder legt zoveel karakter in een portret, zoveel liefde. Stel plannen niet te lang uit, maar geniet van het moment. Rik Wouters en zijn muze overleven de armoede en de Eerste Wereldoorlog, een slopende kanker beëindigt het korte leven van deze schilder. Nel In Het Bos straalt dat prille lentegeluk uit, beschermend tegen de warme zonnestralen, beschermend tegen de dreigende stortvloed aan ellende. Het landelijke zit hem in de Klaar Voor De Toekomst countryklanken.
In het krachtige beeldende Jean Wyts, watergraaf van Vlaanderen, beeldend vormgegeven door Ambrosius Benson schuilt zoveel verdriet en wijsheid. Getekende jaren van een dierbaar persoon. Het hieraan gekoppelde Treur Niet handelt over vriendschap en liefde. De ogen spreken boekdelen, de leegte in de blik gevuld met pijn. Het verhaal is verteld, Rick de Leeuw houdt als een tokkelende troubadour de legende in leven. Het Wachten van Gustave van de Woestyne is een groot mysterie. Waar wachten we eigenlijk op? Waarom wachten we eigenlijk? Rick de Leeuw legt in Liefde Is Mogen de zere vinger op de liefde, de onbeantwoorde zorgvraag. Het is de afwerende houding van het model, de droefheid rond de gesloten lippen. Het is een regelrechte tekstuele verwijzing naar Love van John Lennon. Als woorden maar eerbiedig geleend worden, is daar niks mis mee.
In de Kroezel draagt precies dezelfde songtitel als het schilderij van Frits van den Berghe. Het zijn de zoekende zielen in een gebroken wereld. De romantici zonder liefdesverhaal, de stille zachte genieters in een lawaaierige maatschappij, de gokkers in het realistische kansspel, de feestende kroegbezoekers in hun laatste nadagen. De Herberg van Gustaaf de Smet, die hier met twee schilderijen vertegenwoordigd is, en De Eén Na Laatste ademen dezelfde sfeer uit. Dronken worden in gezelschap van vrienden, waar iedereen je kent, iedereen je in de waarde laat. Een openbaring die Rick de Leeuw ervaart als hij als bekende Nederlander juist die Amsterdamse stadse anonimiteit vaarwel zegt en de dorpse saamhorigheid opzoekt.
Hoe zet je de heftige Onthoofding van Johannes de Doper van Erasmus II Quellinus in luchtigheid om? Rick de Leeuw geeft er in Het Blijft Toch Je Kind een vrolijke twist aan. Het doopt het rauwe volkse Amsterdamse in een zuidelijk mengbadje onder. De tragiek van een moeder die de fouten van haar kind goedpraat. Onder die gemaakte misstappen zit genoeg menselijkheid vertrouwen. Een smartlap in een gek carnavalsjasje. Pinksteren van Hendrick de Clerck is de laatste dag voor het definitieve afscheid. De Zing Voor Mij gospel, we feesten op het leven en drinken op de dood. Het is een tranentrekker volgens de In Tranen principes, met warme orgelklanken en een passerende treurtrompet.
Ook Het Oordeel Van Een Ziel staat bol met Bijbelse verwijzingen. Het is de anonimiteit van een onbekende kunstenaar, het aardse afscheid. Voor Rick de Leeuw is het daaruit voortkomende S.T.O.P. gelijk aan een echtpaar dat de scheidingspapieren klaar heeft liggen. En zo roept elk doek andere emoties op, net als hoe een buitenstaander tegen liederen aankijkt. De kunstenaar schept, de toeschouwer neemt het resultaat tot zich en geeft er een eigen draai aan. En dat laatste vat Het Komt Allemaal Goed treffend samen. Uiteindelijk wordt het kloppend gemaakt.
Rick De Leeuw treedt de komende maanden in Nederland op. Een unieke kans op een mooi weerzien van deze rasartiest.
18 januari Nieuwendijk, Xinix (try out)
19 januari Amsterdam, Paradiso
20 februari Zwolle, Hedon
21 februari Deventer, Burgerweeshuis
01 maart Sneek, Bolwerk
04 maart Utrecht, TivoliVredenburg
07 maart Amersfoort, Fluor
13 maart Arnhem, Luxor
16 maart Eindhoven, Effenaar
29 maart Oostelbeers, Kerk
17 april Haarlem, Patronaat
01 mei Alkmaar, Podium Victorie
02 mei Enschede, Metropool
08 mei Bergen op Zoom, Gebouw T
28 mei Heerlen, De Nieuwe Nor
13 juni Den Bosch, Willem Twee
21 juni Hoofddorp, Cpunt.nl
