Wow! Met zo’n openingstrack als Evaporating People laat je wel direct een heftig confronterende indruk achter. Verminkende ruis en illuminerende geluidseffecten tasten de vervagende dreigende fluisterende gesproken woorden aan. Genadeloos door een forse lading aan gillende exorcistische noiserock gitaren verdreven. Richard James Simpson heeft schijt aan de gangbare songstructuren, levert een beangstigend sterk werkstuk af, en dat hij hierbij zijn eigen uitgebeitelde verharde wegen volgt is direct al duidelijk.

Op zijn derde soloplaat, nou ja, soloplaat, Sugar the Pill heeft hij net als op Deep Dream de hulp van een klein legertje aan geroutineerde iconische klasse muzikanten ingeschakeld. Veelal oudgedienden die de anarchistische Californische punkscene van de nodige smerigheid voorzien. Geza X vervult een allesbepalende sleutelrol in het overkoepelende dirigentschap. Deze producer heeft een indrukwekkend grijs verleden met Don Bolles van The Germs opgebouwd. De legendarische punkdrummer draagt hier de verantwoording over de energieke mokerslachtveldregen. Meervoudig inzetbare sterspeler Paul Roessler behoort tevens tot zijn veelzijdige Geza X and the Mommymen gang. Instrumentenvreter Dustin Boyer is al jarenlang de ondersteunende compagnon van John Cales en Hole oerkracht Jill Emery coördineert wederom de fibrillerende hartslagen baspartijen. Niet de minste werkkrachten dus!

Sugar The Pill is al vanaf 9 december online te luisteren, maar ligt pas op 21 februari in de winkel. Een fragmentarische verslavende conceptplaat, het aardse verval centraal stellend. Onzekere antihelden personages bewaken de gapende afgrond, welke als een pulserend verlokkend zuigend zwart gat het smerig afvoerputje van Moeder Aarde aan parasiterende buitenwereld ziektekiemen bloot stelt. Richard James Simpson dringt genadeloos manipulerend je gedachtegang binnen, een oorverdovende indruk achterlatend. Hij gebruikt de overgangsfase van jaren negentig industrial noise en uit datzelfde tijdperk daterende gitaarrock als ijkpunt en voegt daar aderrijke nieuwe zijweggetjes aan toe. Gitzwarte kwaststrepen markeren met grimmige bloedrode verfuitspattingen zijn identificerende handtekening .

Richard James Simpson combineert in Starry Hope het druilerige uitzichtloze van de grunge met zonsverduisterende gitaaruitvluchten en voegt daar zijn eigen netwerk van muzikale wreedheden aan toe. Moordende traag ingezette Sleep nachtmerrie ritmes verantwoorden de eeuwigdurende niet ontwakende slaapangst om strak geketend in die eindeloze Time, The River valkuil te verdwijnen. Zelfs de slagvaardige koersbepalende Don Bolles gaat uiteindelijk in dit brede scala aan vervreemdende geluidscollagegolven, chronische muziekdoosjes insomnia en dieppaars kleurende afdekkende lijkwade ruis kopje onder.

Schijnbaar is het daadwerkelijke definitieve toekomstperspectief zelfs nog levensgevaarlijker. Doeltreffend egaliseert Don Bolles het innerlijke We’re in the Wolf’s Mouth kwelgeesten onrustslagveld waar bewapende defensieve gitaren orde scheppend ingezet worden. De morbide brein opruimende Consensual Telepathy mindfulness bodyscan eindigt met een vrijheid en geluk balanskeuze en scheurt vertrouwde zintuigelijke belevingen nog verder in die paranoïde verslindende soundscape draaikolk uiteen. Totaal realiteitswaanzin gedesoriënteerd zoekt John Can’t Hero de goedbedoelde klankenbeleving aansluiting op.

Het psychotisch hallucinerende Sugar The Pill is een herhalende filmische Groundhog Day bad trip ervaring. Theatrale glamrock piano uitspattingen karamelliseren het verdovende mierzoete Take It Back suikersnoeplaagje en ook het dansbare toegankelijke Playing God speelt soepel met die illustrerende duisternisbinding. Hemelse seventies triphop, orkestrale symfonische strijkers en de prachtig uitgespeelde Love Becomes a Stranger jazzrock akkoorden doorbreken uiteindelijk de sloopmachine nachtmerrie en geven aan die verwrongen menselijke Sugar The Pill kant doorgang. Richard James Simpson herplaatst rumoerige jaren negentig terreur naar het onzekere heden, en komt daar verdraaid sterk mee weg.