Snerpende gitaren, meerstemmige zang dat blijft het handelsmerk en de basis waarop Rich Hopkins nu al enkele decennia verder borduurt met The Luminarios, als trio of  ocassioneel collectief met muzikanten uit Tucson Arizona.   Sinds 2008 wordt hij daarbij geassisteerd door zijn vrouw Lisa Novak, de Texaanse zangeres en multi-instrumentaliste is eveneens als op de voorganger My Way Or The Highway bij de productie betrokken en zat bovendien voor het integrale songwerk van Back To The Garden samen met haar man aan de schrijftafel  .

Het geluid van een ratelslang introduceert Acoma Mary met de melodieuze, naar Neil Youngs Crazy Horse refererende  panoramische snarensound  die in het tweede gedeelte nog verrijkt wordt met het karakteristieke priemende werk Steve Hunter, de Detroitman en architect van de epische Sweet Jane intro.

De elektrische gitaren van Hopkins, Novak, Damon Barnaby en andere Luminarios als Jon Sanchez blijven in de overige tracks alomtegenwoordig en zorgen onveranderlijk voor een fijne mix van woestijnrock en naar de jaren zestig en zeventig lonkende folkrock.  Before, een duet tussen Hopkins en Novak herinnert aan de  jonge Beatles en na het zweverige Come Down Again en het op strakke riffs gebouwde poprock van Get Off The Telephone verzeilen we in  het glorieuze verleden.

Het door jengelende snarenwerk en zonnige zang aangestuurde Another State Of Mind huist in het aangename Westcoast straatje van The Byrds terwijl het refrein van het door Novak gezongen Keep Shinin’ opvallend dicht in de buurt van iets van The Band komt. Met The Luminiarios wordt er moeiteloos van de  fraaie countryrock Always A Way naar militante, agressieve punkrock geschakeld, “I can’t live like this” schreeuwt Hopkins uit in Pissed waarin hij zijn ongenoegen onverstoorbaar ventileert. Psychedelisch getinte gitaren kleuren een etherisch On and On. Het hechte teamwork en het tot stand komen van een song worden uitvoerig belicht, het verhaal loopt uit in een uitgebreide instrumentale ontknoping met melodieus kronkelend snarenwerk.

Na al dit fraais hebben we de afsluiter nog tegoed, titelsong The Garden is een door Novak aangereikt epos dat in een verfijnde textuur akoestisch en ijle, elektrisch versterkte gitaren verweeft. De titel verwijst onmiskenbaar naar een frase uit Joni Mitchells Woodstock en flirt  helemaal in de tijdgeest van die periode ongehinderd met de negenminuten grens. De godfather van de woestijnrock is springlevend, Back To The Garden illustreert dat uitvoerig.

https://writteninmusic.com/roots/rich-hopkins-and-luminarios-my-way-or-the-highway/