ATAXIA is de benaming voor een neurologische conditie die zorgt voor onvrijwillige spiertrekkingen  en minder controle over bepaalde zenuwen.  Noem je debuutalbum zo en gedachten dwalen al snel af naar “spastische” tovenaars als Aphex Twin en Autechre. Toch? Bij gebrek aan beter kun je zeggen dat de Britse electronic artiest Rian Treanor voer is voor de liefhebbers van deze twee artiesten, ja. Maar hij gooit zoveel meer door de blender, dat je zeker de eerste luistersessie even verward en overrompeld zal zijn en je bovendien gaat afvragen waar nou die kloppende hoofdpijn opeens vandaan komt.

ATAXIA_A1 lijkt met zijn sample van een robotstem te beginnen met enige lichte maatschappijkritiek, zijn we allemaal te ongevoelig geworden voor de dagelijkse dingen van het leven? Een ambient synth wave geeft de track nog iets “moois” mee en analoog klinkende claps en snares doen sterk denken aan UK Garage, Maar het zijn die overdonderend lompe beats die met klinische precisie je kamer in geknald worden die echt domineren. Beats die Treanor met een speciaal programma tekent en programmeert, noem het dus een soort mathematische electronic waar beats ingecalculeerd worden in plaats van bekende maatsoorten aan te houden. Dat geeft ze een schijnbaar willekeurig en ongestructureerd karakter, maar het tegendeel is dus waar. In theorie is dit een recept voor veel te steriele speedcore, maar gelukkig zorgen andere invloeden voor een vleugje warmte, humor, plezier en ja: toegankelijkheid, hoe vreemd dat ook klinkt.

Neem ATAXIA_B1 waar gesjeesde rave melodietjes en UK Garage claps en snares je hoofd doen duizelen, maar stilzitten is toch echt onmogelijk. ATAXIA_C2 en D2 knallen er zulke tribale ritmes in dat je even denkt naar wereldmuziek te luisteren en D1 is zo bevreemdend schattig dat het inderdaad bijna een Aphex Twin track had kunnen zijn. Maar de mooiste track is misschien wel het heerlijk warme en aan Deep House denkende D3, waar een voice sample roept: “understand people”. Zo is op het eind van de rit dat stukje maatschappijkritiek terug en is de cirkel weer rond. Een bijzonder debuut dus van Rian Treanor, die mathematisch  steriele speedcore als startpunt neemt en daar heerlijke Rave, UK Garage, Ambient, tribale rimes en IDM aan toevoegt. Een eigenzinnige en zeer geslaagde combinatie.