×

Recensie

Rock

04 maart 2019

Reese Wynans And Friends

Sweet Release

Geschreven door: Richard Verbrugge

Uitgebracht door: Provogue / Mascot

Sweet Release Reese Wynans Reese Wynans and Friends Rock 4 Reese Wynans And Friends – Sweet Release Written in Music https://writteninmusic.com

Veel bluesrockpaden zijn al zo oud en platgetreden als de Via Appia. Het vehikel waarmee Reese Wynans over die paden reist is echter indrukwekkend. Wynans is typisch zo’n muzikant die jarenlang in de schaduw opereert, maar desgevraagd een fraai CV kan overleggen waarop tal van bekende artiesten prijken. In het geval van pianist en orgelspeler Wynans komen we namen als The Allman Brothers Band, Stevie Ray Vaugh, Willie Nelson, Captain Beyond en Boz Scaggs tegen. Op latere leeftijd maakt hij zijn solodebuut en doet daarvoor een beroep op het netwerk dat hij in al die jaren heeft opgebouwd. Op de hoes prijken dan ook veel namen waaronder die van Kenny Wayne Sheperd, Warren Haynes, Vince Gill, Joe Bonamassa en Sam Moore.

Wynans brengt met vrienden en kennissen, waaronder Double Trouble maatjes Tommy Shannon en Chris Layton, een ode aan de bluesrock en trakteert de luisteraar op soepel uitgevoerde blues shuffles en maar liefst vier Stevie Ray Vaugh covers. Als je zijn CV doorspit blijkt Sweet Release eigenlijk een bloemlezing van zijn eigen carrière want elk nummer heeft in het verleden vaker gespeeld. Op de SRV cover Say What! gooit Wynans er een orgelsolo uit alsof we nog midden in de jaren zeventig zitten alsof hij nog eens wil onderstrepen dat blues tijdloze muziek is. Ook soulvolle cover van Otis Rush’ You’re Killing My Love zorgt Wynans een lekkere orgelsolo, is het gitaarwerk uiterst smaakvol en zorgen de blazers voor fijne accenten.

Met dik vijftig jaar ervaring als muzikant en ontelbare samenwerkingsverbanden heeft Wynans flink wat keuzes moeten maken. Wiens werk cover ik wel en wie sla ik over?Zo wordt Boz Scaggs geëerd via het titelnummer dat door verschillende stemmen wordt gezongen en swingt de ode aan The Band middels Shape I’m In de pan uit. Gov’t Mule baas Warren Haynes speelt en zingt mee op de Les Dudek cover Take The Time op de manier die we van hem gewend zijn en Bonamassa doet zijn kunstje op So Much Trouble. Wynans houdt iedereen met zijn pianospel bij de les en vliegt nergens uit de bocht. I’ve Got A Right To Be Blue klinkt alsof het is opgenomen voor de oorlog en dan bedoel ik niet de Syrië-, Irak-, Vietnam- of Korea-oorlog. Deze oubollige ode aan de begindagen van de blues slaat wat mij betreft de plank mis en is kandidaat numero uno voor de skipbutton. Het swingende Soul Island van The Meters maakt veel goed. Wynans speelt Blackbird van The Beatles solo op piano en zorgt op die manier voor een indrukwekkend slotakkoord.

De hardst werkende muzikant van de laatste tien jaar, Joe Bonamassa, zit voor het eerst als producer achter de knoppen en levert goed werk af. Uiteraard kon hij het niet laten om een paar nummers mee te spelen en zijn bijdrage aan het prachtige Riviera Paradise stellen we zeker op prijs. Wat hij hier samen met Sheperd neerzet is om je vingers bij te likken. Deze cover had bepaald niet misstaan op een van Bonamassa’s eigen albums. Sterker nog, het zou een prettige afwisseling zijn geweest t.o.v het materiaal dat hij zelf bedenkt.

Sweet Release is een album dat heerlijk wegluistert, diverse aha-erlebnisse oproept en flink wat mooie instrumentale passages bevat. Tegelijk is het een album dat niets nieuws bevat, trouw blijft aan de originele versies en veilig binnen de gebaande paden blijft zoals je waarschijnlijk al had vermoed na het lezen van de eerste zin van deze recensie.



  1. Crossfire
  2. Say What!
  3. That Driving Beat
  4. You're Killing My Love
  5. Sweet Release
  6. Shape I'm In
  7. Hard To Be
  8. Riviera Paradise
  9. Take The Time
  10. So Much Trouble
  11. I've Got A Right To Be Blue
  12. Soul Island
  13. Blackbird