Je hoeft dit keer maar naar de hoes te kijken om te beseffen dat de muziek van de in Wales gevestigde David Morris en zijn band Red River Dialect vol zit met de mystiek en symboliek. Vooral met liefde voor zowel dier als natuur. Klap je deze hoes open dan springen de boeddhistische quotes je tegemoet. Niet zo gek ook, als je weet dat Morris nog even vlug een album wilde opnemen om zich vervolgens terug te trekken naar een boeddhistische klooster in Canada. Nee, dit alles zegt nog niks over de muziek. Gezien bovenstaande info zou je deze sereen en introspectief verwachten. Niets is minder waar, de in traditionele geluiden gewortelde folkrock is dreigend en soms verrassend uitbundig.

Dreiging en donkere sferen zijn vooral goed voelbaar bij de start van het album. Blue Sparks en Two White Carp laten Morris meest donkere klanken in zijn stem de boventoon voeren, terwijl speelse drums en folky viool de songs ene filmische kwaliteit meegeven. Dit kan nergens anders gemaakt zijn als in een stereotiep Welsh landschap, met een beetje fantasie snap je precies wat dat betekent en hoef je alleen maar je ogen dicht te doen. De tracks Slow Rush en Salvation geven de hoofdrol wa meer aan de gitaar, waardoor het automatisch lekker stevig en psychedelisch klinkt. Psychedelisch is ook de bevreemdend swingende drive in My Friend, dat met Tara Jane O’Neil (Rodan, The Sonora Pine, Retsin) te gast op slidegitaar een heerlijk breed uitwaaierend karakter krijgt wanneer de muziek uiteindelijk domineert over de vocalen. Tot slot zijn er nog de gastvocalen van folkzangeres Joan Shelley, die vooral op het breekbare Piano prachtig zijn.

David Morris laat op deze Red River Dialect wederom niets nieuws horen: de Keltisch viool- en celloklanken, zang die wisselt van donker naar euforisch, heldere pianoklanken, speelse drums en licht rauwe gitaren met een hang naar psychedelica. Abundance Welcoming Ghosts klinkt daarbij iets dreigender en donkerder dan zijn voorganger Broken Stay Open Sky, maar ook met meer uitbundige passages en veel speelvreugde. Hoewel Morris (en gastvocalen) zijn zang bepalend is voor die karakteristieke Red River Dialect sound, zijn juist de meer uitgesponnen instrumentale stukken op dit album een hoogtepunt. Kortom, niets nieuws, maar wel weer bloedmooi!