Elke generatie heeft recht op hun eigen helden. Inspirators waarmee ze zich identificeren. Medestanders die zich tegen het huidige regiem verzetten, hun eigen vernieuwende ideeën uitdragend. Voor de een is dit een popartiest, voor de ander een filmacteur of een politicus. Het gaat niet zo zeer om het feit of je het met hun uitgangspunten eens bent, het gaat er meer om dat het besef aanwezig is om de wereld te inspireren. Denkende in oplossingen, uitdragende met intense ingehouden woede.

De uit Stockholm afkomstige Greta Thunberg is een hedendaagse rebelse Pipi Langkous. Een jonge natuuractivist die haar recht op onderwijs opoffert om als spreekbuis voor haar lichting naar buiten te treden. Haar How Dare You! uitspraak richt zich vooral tegen de wereldleiders die het toestaan dat men de aarde om zeep brengt. De anarchistische manier van presenteren heeft veel gelijkenissen met de gevoelige gedichten van de vooral in de jaren tachtig actieve punk poëet Anne Clark, die op eigen wijze haar onvrede uit. Greta Thurnberg inspireert de Britse band The 1975 om haar toespraak tijdens de milieutop in Straatsburg in hun openingstrack op Notes on a Conditional Form te bewerken.

De documentaire I Am Greta van Nathan Grossman volgt deze dappere jeugdige vrouw. Om de beelden te versterken roepen ze de hulp van Rebekka Karijord en Jon Ekstrand in. Twee ervaren muzikanten die feilloos die sfeer aanvoelen en de soundtrack op een prachtige wijze ondersteunen. Opvallend hierbij is dat de plaat zich daadwerkelijk als een filmscore laat luisteren, alsof het een om een historische in het verleden afgespeelde gebeurtenis gaat. Hierdoor komt Greta Thurnberg als een mix tussen de Schotse krijger William Wallace (Braveheart) en de heilig verklaarde Maagd van Orléans; Jeanne d’Arc naar voren.

Rebekka Karijord is behalve een veelzijdige componist ook nog een sterke zangeres, die met de door de jaren tachtig geïnspireerde eighties folkpop albums The Noble Art of Letting Go en We Become Ourselves imponeert. Jon Ekstrand is veel meer een sfeerkunstenaar die met zijn zwaar droevige werk een illustratievere rol heeft. Hij haalt juist de warme kleuren uit het geheel weg om deze door grauwe grijstinten te vervangen.

Het zijn chauvinistische landschapsschilderingen die de daadwerkelijke achtergrond en natuurlijke leefomgeving verraden. De ruwe beboste rotspartijen en de talloze Zweedse sages en legendes vormen de indrukwekkende leidraad op het organische I Am Greta. Het tikken van de klok kondigt bij Tic Toc een tijdlimiet aan. De dagen van de aarde tellen tot het fatale moment van de totale ondergang af en hebben geen binding met de vrijwel gelijknamige internet rage waar de leeftijdsgenoten van de jonge actievoerder zich mee bezig houden.

De strijkers en pianoklanken spelen hierin de hoofdrol en schuiven juist Greta Thurnberg aan de kant. De uitgevoerde stukken staan los van haar mening, waardoor het een objectief karakter zonder duidelijk waardeoordeel is. Het is aan de luisteraar om zich hierin te verdiepen. De The Arrival new age stuwt wel de richting van een hoopvolle toekomst op, al glinstert er hier ook net onder het spiegelende oppervlakte de wanhoop door.

Nergens is de boosheid voelbaar, en nergens wordt er van passages gebruik gemaakt welke tot de doeltreffende woorden die Greta Thurnberg uitgesproken heeft te herleiden zijn. Alleen het opeenvolgend drieluik, bestaande uit het dreigende Trolls, het beklemmende Claustrophobia en het opjagende The Movement mag je als een gerichte aanklacht tegen de mensheid ziem. Rebekka Karijord gebruikt haar sprookjesachtige vocalen niet als krachtig wapen om de emoties te versterken. Het is een aandachtige instrumentale plaat die het zeker verdient om ook buiten de indrukwekkende filmbeelden opgepakt te worden.