×

Recensie

Klassiek

28 februari 2020

Rebecca Foon

Waxing Moon

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Constellation

Waxing Moon Rebecca Foon Klassiek 4 Rebecca Foon – Waxing Moon Written in Music https://writteninmusic.com

Bij de naam Rebecca Foon gaat er nou niet direct een lichtje branden, al is haar werk wel bij een groot alternatief publiek bekend. Ze is namelijk een van de smaakmakers binnen het A Silver Mt. Zion collectief, waarbij ze de alles verwoestende postpunk met haar dreigende liefkozende cello begeleiding tegengas geeft. Het is natuurlijk magisch om je zo op de kaart te zetten. Net als de mede bandleden heeft ze meer dan genoeg kwaliteiten in huis die er om vragen om juist ook die andere zachtere kant van haar te etaleren.

Dat doet ze dan ook in het met Bruce Cawdron opgezette Esmerine. Filmisch met hier en daar nog die breed uitweidende postrock beleving. De toon is klassiek beeldvormend met de nadruk op de duistere cineastische kant. De verstilde avant-garde is een stuk lichter op A Common Truth, welke als Saltland het daglicht aanschouwt. Hier zijn het de vocalen die ze uitgebreid het woord laat voeren, en kan je gerust als een veredelde solo plaat beschouwen. Het onder eigen naam uitgebrachte Waxing Moon is eigenlijk meer dan een soloplaat, waarop ze gebruik maakt van vrienden uit de bruisende Montreal scene die allang bij Arcade Fire, Godspeed You! Black Emperor en The Besnard Lakes naam gemaakt hebben. Patrick Watson laat hun stemmen passend in het herfstkleurende duet Vessels samensmelten. Dit zegt zoveel meer over Rebecca Foon, die blijkbaar net zo geliefd bij collega’s om haar muzikale bijdrages als om haar sterke persoonlijkheid is.

Waxing Moon is een liefdesverklaring aan de stervende aarde. Rebecca Foon, gaat op zoek naar de kern van de wereld om deze te helen. Hoe dichter ze bij de basis komt, hoe wranger haar maatschappijkritische voordracht. De instrumentale passages laten al direct vanaf New World in de vorm van gekwetste natuur de eeuwig beschadigde leegte horen als de mensheid er niet meer is. De vanzelfsprekende kalmte in de sensueel hese Rebecca Foon vocalen presenteren zich als de ziel van Moeder Aarde. Als observator plaatst ze zichzelf als verlengstuk tussen de organische muziek en diepgaande teksten. Steeds vaker vervult de strijkstok van de cello de rol van een belerende aanwijsstok.

De momenten dat de zangkwaliteiten omarmt door de fraaie begeleidende muziek worden geven de mooiste klankkleuren. De opbeurende drive van het betere Arcade Fire werk is in de gitaar akkoorden van het statige Wide Open Eyes hoorbaar. Met de ambient new age passages zoekt ze haar leermeesters in grootheden als David Sylvian en Mark Hollis op. Personen die zich als kluizenaars uit de popmuziek terugtrekken, om ruimte voor een meer spirituele inslag te maken, waar ze uiteindelijk het bandgeluid voor opofferen. De vrouwelijke vocalen rust geeft het geheel een Keltisch dreampop randje mee. De This Is Our Lives treurviolen passen hier wonderbaarlijk goed tussen. Het verlangen naar mythes en legendes die zich diep in het groen afspelen roepen ze hiermee op. Het is de donkere schaduw van de alles vernietigende mensheid die door middel van machines het woongebied der sprookjes opslokt en in versnipperend zaagsel uitspuwt. Klaar om door de wind meegenomen te worden en in het niets te verdwijnen.

Waxing Moon gaat veel verder dan wollige uitgetreden hippies die als kapitalistische New Agers het woud intrekken om tegen bomen te praten. Waxing Moon is juist een aanklacht tegen deze milieu beweging, die toelaten dat de door hun zo geliefde bebossing zo drastisch aan het verdwijnen is.



  1. New World
  2. Pour
  3. Another Realm
  4. Ocean Song
  5. Wide Open Eyes
  6. Waxing Moon
  7. Dreams to Be Born
  8. Vessels
  9. This Is Our Lives
  10. New World (Reprise)