Eigenlijk weet je al lang wat je bij een nieuwe plaat van Real Estate kan verwachten. Ze staan al vanaf hun tweede album Days garant voor zomerse brandende Factor 50 indie toppertjes, en die formule is bij lange na nog niet uitgewerkt. Zo roept ook The Main Thing weer die hunkering naar een overschot aan zonnestralen op.

Het verschil tussen de nieuwe koers en de oude richting is dat het accent van gitaar is naar het totale sfeerplaatje verschoven. Vreemd eigenlijk, want als Matt Mondanile de groep na de succesvolle doorbraak periode met Atlas verlaat, vinden ze in Julian Lynch een voortreffelijke vervanger. Zijn stijl heeft veel meer zijn oorsprong in de dromerige New Wave van de jaren tachtig. De zang van Martin Courtney is in de mix nog sterker naar voren gebracht, een rol die ook bassist Alex Bleeker krijgt toegedeeld. Hierdoor staan ze echt naast de gitaarpartijen die zich als muzikale watergolven veel meer in hun element voelen. Het brengt een nieuw soort verfrissing aan, waardoor het allemaal net wat strakker in elkaar geweven zit.

Daarmee maken ze vooral in het begin van Friday veel indruk. Toch is The Main Thing voornamelijk een luie plaat, een tikkeltje te relaxed allemaal. Een overschot aan ultraviolette straling kan schade voor de mentale gezondheid aanrichten, misschien zelfs de inspiratiedrang uitschakelen. Hoe meer je het ultieme harmonische gevoel bereikt, hoe groter het risico is dat het te veilig over komt. De zang is zo totaal in balans, waardoor er geen spanning meer in terug te vinden is. Real Estate maakt met The Main Thing strandmuziek voor uitrustende kuststrook surfers. Dagdromend aan het genieten van de omgeving, waarbij de wijzers van de tijd door zandkorrels vastgelopen zijn.

Soms is daar in het sixties psychedelische Also A But of de retro postpunk in het dromerige Gone nog die sepia glans aanwezig, die naar het drie jaar geleden verschenen In Mind terugverlangt. Dat er nu meer elementen white soul in verwerkt zitten, maakt het geheel veel gladder en uitgekiender. Het is dus moeilijk te beoordelen of Real Estate nu het punt van perfectie bereikt heeft, of dat ze juist aan het indutten zijn. Er valt niks negatiefs op aan te merken, maar ergens pakt het ook niet meer.

Het is een lange zomervakantie waar geen einde aan komt. En wat ben je dan stiekem blij als die sleur voorbij is, en je weer gewoon aan de dagelijkse gang van zaken kan beginnen. Het lijkt er steeds meer op dat inspiratiebron Brooklyn een saaie omgeving is. Laat de band voor de afwisseling een hitteseizoen in Los Angeles doorbrengen, en daar ook het nachtleven induiken. De lichtere toon wordt hier in ieder geval minder goed ontvangen.