De titel laat al enigszins vermoeden dat we hier met jonge muzikanten te maken hebben maar Raven and Red zijn geenszins aan hun proefstuk toe. In Duluth, niet ver uit de buurt van Atlanta, zetten Brittany Lynn Jones (Raven) en Mitchell Lane (Red) een akoestisch duo op, Cole King het jongste broertje van Lane  kwam te harmonische gezangen versterken en  tokkelt op de mandoline. In 2015 leverde Raven And Red met Celtic Collectionin. De verhuis naar Nashville werkte blijkbaar inspirerend, Brittany en Mitchell beginnen gezamenlijk te componeren en ontwikkelen gaandeweg een eigen stijl en sound.

We Rise Up is nagenoeg volledig opgebouwd met eigen werk waarin naast Keltische invloeden elementen uit country, bluegrass en folkpop tot een persoonlijke benadering gedistilleerd worden. Jim Croce en Tim O’Brien  maar ook John Denver worden als inspiratiebronnen vermeld maar Raven and Red leggen zichzelf geen muzikale beperkingen op.

Zowat alle mogelijke akoestische snaarinstrumenten van Brittany zijn alomtegenwoordig maar meestal is het de vijfsnarige viool die het hoge woord voert naast de zes- en twaalfsnarige gitaren van Mitchell. Die heeft een markante melancholische snik in de stem. Ze weten drommels goed hoe je een degelijke song ineen knutselt, luister maar eens even naar Living and Loving, Left Me Again en Lead Me Back To You, Wild Roses en het door Brittany prachtig gezongen Mirror To My Soul. Voeg daarbij de prachtige instrumentatie en geïnspireerde opbouw bij en je krijgt iets bijzonders

Wild Roses krijgt een fijne, in twee delen opgesplitste, instrumentale reprise die zich in moeiteloos in de tijdloze traditie van het Trans Atlantische folk idioom nestelt. Het is bovenal de sfeervolle samenzang van het jeugdige trio die de vergelijking met de vocale verrichtingen van The Byrds en Eagles moeiteloos doorstaat en bijzonder aangename luistermomenten genereert met een volwassen langspeler.