Het derde album van het Rotterdamse Rats on Rafts is een weerslag van de jaren na het tweede album Tape Hiss uit 2015. Dat waren drukke jaren, vol concerten, nieuwe samenwerkingen en belevenissen in binnen- en buitenland. De band speelde op aansprekende festivals als Best Kept Secret en Primavera, maakte een album met De Kift en reisde af naar Japan om daar met Franz Ferdinand optredens te geven. Vooral het verblijf in Japan komt terug op de nieuwe plaat.

Excerpts From Chapter 3: The Mind Runs A Net of Rabbit Paths is een indringend, confronterend dan weer wenkend luisteravontuur, waar realiteit en dromen door elkaar heen lijken te lopen. Een plaat waarbij je geboeid muzikale en tekstuele sporen volgt en waarbij de vrijkomende sensaties uiteenschieten van dromerig en hypnotiserend tot vurig en opzwepend en van rustgevend tot verwarrend en onduidelijk. Eigenlijk zoals de bandleden de afgelopen jaren ervaren zullen hebben.

De plaat is in feite een conceptalbum en laat zich dan ook het best beluisteren door alle songs in één ruk achter elkaar tot je te nemen; niks zappen of skippen dus, maar erin duiken en dit verhaal ondergaan. En dan ontvouwt zich een hoogst originele, bij vlagen uitdagende plaat. Iets wat te verwachten valt bij Rats on Rafts, maar Excerpts From Chapter 3 is muzikaal toch weer een ander verhaal dan zijn voorgangers. Japan doet zich gelden in de rustieke, zuiverende openingsmuziek die heel organisch overloopt in A Trail Of Wind And Fire, de tweede single van de plaat die gepaard gaat met een fijne film noir-achtige video. Die andere single, Tokyo Music Experience, is een heerlijke straffe track met extra vocalen als zweepslagen. Second Born Child is een bevreemdende vocale maalstroom, een mix van geestverruimende en dreinende, bijna industriële klanken.

Hierna duiken we dieper in het verhaal met The Rise And Fall Of The Plague, Another Year en Fragments. David Fagans ruwe praatzang contrasteert mooi met de woordloze, ijle, soms Aziatisch aandoende zang van bassiste Natasha van Waardenburg. The Rise And Fall Of The Plague is een beklemmende track die een paar keer tijdig wordt ontlucht door de band. ‘Had a year really passed?’, horen we hierna in Another Year. Vervolgens lijkt Fragments een reeks langzaam voorbijstuiterende brokstukken. Noeste beats (drummer Mathijs Burgler doet behoorlijk van zich spreken op de plaat) laten deze track aanzwellen.

De intensiteit van The Disappearance Of Dr. Duplicate is vooral dankzij de straffe drums, de gedubbelde praatzang en de waanzinnige gitaren van Arnoud Verheul enorm. Als het stof is neergedaald, horen we in de titeltrack blaffende honden en het besef ‘… the truth has become a memory, it could well be a lie…’ Toch is het nog verre van voorbij: ‘The mind it runs a net of rabbit paths… I tried to connect them in the aftermath’, aldus David Fagan in het voor dit album bijzonder typerende Where Is My Dream? Hierna schotelt Rats on Rafts een tweeluik voor dat beelden oproept van een ruiter of karavaan, trekkend door de woestijn. Een onderstroom van straffe ritmes, schrille gitaar en zang en niet aflatend pompende bas wijst op een reis vol ontberingen en overweldigende ervaringen. Hierna brengt de epiloog ons uiteindelijk weer terug naar de beginklanken van het album.

Rats on Rafts blijft een lekkere weerbarstige, eigenzinnige band die het de luisteraar niet altijd gemakkelijk maakt, maar daar is weinig mis mee. Koesteren, die band. Na de geestverruimende postpunk/new wave van het debuut sloeg de groep een andere richting in. Niet een route naar poppier, maar meer richting strak, intens en fysiek. Toen was er de verrassende, maar toch best weer logische samenwerking met De Kift. En nu is er een ‘conceptplaat’. But not as we know it. Hoe dan ook: Rats on Rafts blijft prikkelen, intrigeren én opzwepen.