Raphael Saadiq – Stone
Steady Rollin'
Raphael Saadiq’s carrière begon ergens in de jaren ’80 bij Toni!Tony!Toné! om vervolgens via Lucy Pearl te belanden bij een solocarrière, die met Stone Rollin’ alweer vijf albums lang duurt.
Waren de eerste twee albums (Instant Vintage en Still Ray) nog een mix van R&B en soul, met The Way I See It koos Saadiq over de hele lijn voor een vintage soulsound en oogstte daar behoorlijk wat succes mee. Ook op artistiek gebied was de voorganger van Stone Rollin’ geslaagd. Het was in elk geval een opvallend album en voor wie nog niet toe was aan de echte vintage soul van acts op bijvoorbeeld het übercoole Daptone Records of – nog beter – de zoektocht naar de lange historie van de zwarte muziek, was The Way I See It een prima introductie. En nu is er dan drie jaar later de opvolger daarvan en is Stone Rollin’ het logisch vervolg op zijn voorganger. Dat betekent opnieuw een geluid dat eerder in de 60’s dan in de huidige tijd thuishoort. De sfeer van toen komt niet alleen terug in de artwork en de styling van Saadiq, maar vooral dus ook in de muziek.
Het album opent sterk met de funky soul van Heart Attack dat zo afkomstig lijkt te zijn van een willekeurig Sly Stone album. De vintage toon wordt meteen gezet en ook de daaropvolgende nummers klinken nostalgisch en doen verlangen naar de tijden van Madmen. Het is niet alleen maar onversneden soul dat te vinden is op Stone Rollin’: ook doowop en rock’n soul in de single ‘Radio’, de blues van het titelnummer Stone Rollin’ en de soulabilly van Daydreams, kortom een qua stijl veelzijdig album, zonder als los zand aan elkaar te hangen.
Saadiq heeft geprobeerd om van Stone Rollin’ een evenwichtig en op elkaar afgestemd geheel te maken en is daar goed in geslaagd. Alhoewel er veel stijlen en invloeden zijn te beluisteren, wordt de eenheid bewaard door het feit dat er geen hele batterij producers aantreedt, die elk hun eigen stijl hebben en daardoor de aandacht op de verkeerde manier naar hun toe trekken. Ook het gebruik van dezelfde muzikanten draagt bij aan een homogeen geluid. Niet altijd even een hi-end, maar oversturing mag en verhoogt alleen maar de authenticiteit van de muziek.
Raphael Saadiq heeft met Stone Rollin’ een machtig werkstuk afgeleverd vol stijl en klasse en zonder te klinken als een aftreksel van tijden die er niet meer zijn of geforceerd te willen klinken als een retro-act. Soul is tijdloos, mits gemaakt met het juiste gevoel en Stone Rollin’ levert dit bewijs nogmaals. Een dikke tip for the top.