Rammstein
Rammstein
Tussen Rammstein’s nieuwe album en het vorige album, Liebe Ist Für Alle Da, zit maar liefst tien jaar. Een decennium tussen albums is voor een actieve band toch wel heel erg lang. Was het gebrek aan inspiratie of leveren studioalbums simpelweg te weinig op in vergelijking met de lucratieve tournees en festivaloptredens? Mochten we ooit de kans krijgen, dan zullen we het de heren eens vragen.
Voor de release wisten de koningen van de controverse weer veel publiciteit te genereren met hun videoclip voor de single Deutschland. Na de wat voorspelbare reacties uit progressieve en Joodse kringen werd er zelfs in het Duitse parlement over de clip gevoerd. Ook in Nederland wist de clip de nodige mediareacties uit te lokken die zich met name toespitsten op de scenes over de Holocaust. Het tweeledige gevoel over hun thuisland komt het best naar voren in de tekst: “Deutschland, meine Liebe, Kann ich dir nicht geben.”
De muziek van Rammstein is in het verleden al regelmatig tanzmetal genoemd. Die kwalificatie is zeker van toepassing op het nummer Radio. De melodie, de keyboards en harmoniezang lijken meer op popmuziek dan op metal. Het nummer Zeig Dich begint met koorzang en gaat over de schandalen in de katholieke kerk, een onderwerp dat Rammstein op het lijf is geschreven. De muziek heeft die straffe riffs waar de band groot mee is geworden. De tekst van Lindemann is ijzersterk. Het nummer Ausländer begint als een Eurovisienummer en klinkt daarna als een combinatie van Nine Inch Nails en popmuziek. De titel roept alweer tal van associaties op en mocht men een videoclip voor dit nummer maken dan zal dat ongetwijfeld weer controversieel zijn. Lindemann legt wel de vinger op de juiste plek als hij zingt:
“Andere Länder, andere Zungen
So hab’ ich mich schon früh gezwungen
Dem Missverständnis zum Verdruss
Dass man Sprachen lernen muss
Und wenn die Sonne untergeht
Und man vor Ausländerinnen steht
Ist es von Vorteil, wenn man dann
Sich verständlich machen.”
Integratie lukt pas echt als men de taal van het land spreekt. Sex stampt er tamelijk voorspelbaar op los met een tekst die erom schreeuwt om meegebruld te worden. Dat zal ongetwijfeld uit vele kelen klinken tijdens de uitverkochte stadiontournee die in recordtempo was uitverkocht.
Meest opmerkelijke compositie is Puppe. De eerste helft van het nummer is heel ingetogen, maar halverwege ontspoort Lindemann volledig. Hij gaat helemaal door het lint en klinkt als een zwaar psychotische patiënt die meteen in een dwangbuis moet worden gegoten. Tijdens het kabbelende Was Ich Liebe begint toch wel op te vallen dat het metalgehalte op dit album best laag is. Diamant is een korte ballad waarop geen elektrische gitaar te horen is. Weit Weg wordt gedomineerd door keyboards en heeft hetzelfde midtempo als veel andere nummers. Op Tattoo horen we eindelijk weer strakke riffs en ontvouwt zich een beuker a la Bück Dich. Het afsluitende Hallomann handelt over kinderlokkers vanuit het perspectief vanuit de verleider en uiteindelijk moordenaar. Seksueel geweld tegen vrouwen is ook ditmaal weer een terugkerend thema op het album.
De hamvraag is natuurlijk of deze nieuwe plaat het wachten waard was. Het antwoord is niet volmondig ja omdat de band toch stevig vasthoudt aan de formule die ze op eerdere albums hebben neergezet. Rammstein zit gevangen binnen de grenzen die ze zichzelf hebben opgelegd. Het zal de fans worst wezen want de band klinkt precies zoals je verwacht al is het wat meer popmuziek dan metal. Rammstein is too big to fail. Alle concertkaartjes waren al verkocht voordat iemand een noot van het album had gehoord. Sterker nog, als ze nog een stadiontournee doen, zit het wederom vol.
Het is vooral de ster van zanger Lindemann die straalt op dit album. Hij zingt, lacht, gromt en brult zijn scherpe teksten als een hogepriester in de manipulatie. We kijken al reikhalzend uit naar het concert in de Kuip. De lucifer op de hoes impliceert genoeg…