Nu Tame Impala een heimelijk verbond met de elektronica en de commercie heeft afgesloten is alle hoop op het tevens uit Perth afkomstige Psychedelic Porn Crumpets gevestigd. Door zich lekker tegendraads ten opzichte van het hokjes denken op te stellen blijft het psychedelische avontuurlijke element volledig behouden. Het is duidelijk dat Psychedelic Porn Crumpets er niet op uit is om een compromis met een groot platenlabel af te sluiten, maar optimaal van die onbeperkte vrijheid geniet die het kleinere Marathon ze aanbiedt.

Het is net wat maniakaler en chaotischer, maar dat siert deze rockers wel. Wie heeft er eigenlijk bepaald dat muziek gebonden aan regels en genres moet zijn. Ook van het kop en staart popsong principe wijken ze brutaal van af. Geen standaard drie minuten liedjes dus, maar ook weer geen eindeloos gepiel en langdradig gesoleer. Die puberfase hebben ze na de zwevende seventies sound van High Visceral {Part One} en High Visceral {Part Two} afgezworen.

Als Psychedelic Porn Crumpets in de afrondende SHYGA! The Sunlight Mound opnamefase verkeerd, maken ze bekend dat bassist Luke Reynolds de band verlaten heeft. Zijn kapot spelende vingervlugheid is hier nog prominent aanwezig, en het is een lastige opgave om een geschikte opvolger voor deze katalysator te vinden. Je moet het ook maar aandurven om je met dit geflipte garagegezelschap te verenigen.

De SHYGA! The Sunlight Mound speedbal sluit bij voorganger And Now for the Whatchamacallit aan, maar is nog een tikkeltje gekker en brutaler. Droge stonerrock woestijnwolken worden met de energieke drive van het stevige New wave of British Heavy Metal motorgeweld weggevaagd. Continu doordravende swingende gitaarriffs afgewisseld met stukken vintage glitterrock, zonder hierbij in foute gimmick kunststukjes te vervallen.

Er wordt behoorlijk met druipende LSD spacerock muziek geëxperimenteerd, geflirt met harmonieuze samenzang, en volgens het punkgrondbeginsel van de grunge opstandig om zich heen geschopt. Het bevreemdende Big Dijon smaakt voortreffelijk bij een hapje sappige Camembert Eclectique van het sensationele Gong, wiens gefreakte sound zeker raakvlakken met de onnavolgbare voorgeschotelde kruidenmix van deze Australiërs heeft. Kernlid Jack McEwan probeert journalisten nog op een dwaalspoor te brengen door in interviews de invloed van The Beatles, Nirvana en Kings Of Leon te benoemen. Kenmerkende lolbroekenhumor voor dit stelletje dwarsdenkers.

Tekstueel dwepen ze flink met het high society rock and roll leventje waarbij alle daaraan gekoppelde clichés de revue passeren. Sterallures versterkt door het bovenmatige creatieve benutten van het verslavende witte poeder, het alsmaar door feestende nachtleven, stimulerende buitensporige alcohol gebruik en de daarop volgende creatieve uitspattingen. Maar ook de vervelende neveneffecten worden benoemd. De paranoia, de blijvende hersenbeschadigingen, de ochtendkaters, de kapot gerookte longen en de impact van het veelvoudige touren.

De wijze ervaren The Tale of Gurney Gridman levensles sluiten ze met een hoop gegrinnik en gelach af, waarmee ze nogmaals benadrukken dat je Psychedelic Porn Crumpets niet al te serieus moet nemen. Rare jongens, die Australiërs, maar wel prettig gestoord.