Het uit Thoulouse afkomstige Franse zestal van Princess Thailand zit in een tijdscapsule gevangen die ergens in de jaren tachtig is blijven steken. Al dolende door een deprimerend labyrint van verstikkende geluiden worstelen ze zich door het voortreffelijke gelijknamige debuut heen. Ondanks de stevige dream explosies ligt de basis overduidelijk in het retro postpunkgeluid. Met de keuze om het accent daar zwaar op te verleggen ontstaat er op And We Shine een dynamische ontwikkeling waarbij de band de mysterieuze horror dreigingen met ethische invloeden achter zich laat. Het slachtveld gevuld met explosieve vernietigingsdrang wordt vakkundig opgeruimd. De overgebleven fundamenten vormen de bouwstenen voor het meer abstracte melodieuze vervolg.

Het Franse A Tant Rêver du Roi label is hierbij de perfect aangewezen compagnon. De vrijheid die ze Princess Thailand toekennen levert een plaat af waarbij die statige controle overheerst en ze koelbloedig een scala aan donkere moeraszwerftochten presenteren. Met First Time wordt er in aardezwarte dreampop accenten gekneedt waar dwars doorheen de gothic echo vocalen van catwoman Aniela Bastide.galmen. Deze excentrieke zangeres voelt zich tussen de vintage jaren tachtig illustraties, die de wereld rondom haar nog duisterder kleuren totaal in haar element.

De stortvloed aan ruizende noise waarmee Sonar opent memoreert eventjes nog aan het debuut, waarna er ritmisch met zevenmijlsstappen naar logge ijzige doom en sfeervolle dromerige gitaarakkoorden overgeschakeld wordt. De rommelige In This Room blazers werken niet in het voordeel, en staan los van die heerlijke twijfelende engelenzang van Aniela Bastide. Met de stevige Now Where rocksound gooien ze eventjes de poort naar de jaren negentig open waarbij de gitaar en bas de synths in verdrukking brengen.

Ingeleid door de bezwerende We Shine sabeldans gekletter schakelen ze over in de klagende rust modus waar de melancholiek vanaf druipt. Door het tempo flink op te schroeven raak je zowat in een gabber trance. Na de kerkelijke klokslagen en dito koorzang wordt er vervolgens in het sinistere hevig rockende Night After Day diep aan de industriële hoek getrokken. De pompende bas en ingehouden Into Her Skin geluidssamplers jagen je steeds meer richting een dansbare climax toe die zich helaas niet openbaart, maar eindigt in een poging om de track te reanimeren. Och, het is een van de weinige smetplekken op de verder intrigerende plaat.

Kortom, And We Shine is een totaal nieuw hoofdstuk in het muzikale boekwerk van deze Franse muzikanten. Met dezelfde energieke houding als haar vrouwelijke voorbeelden lukt het Aniela Bastide om de band op sleeptouw te nemen, en als zware bagage met haar mee te sleuren. Ondanks de zeer strak spelende muzikanten is het overduidelijk wie hier de alles overheersende factor in het geheel is. Aniela Bastide is een ware dominante meesteres. Wat hou ik ervan als die geheimzinnige sensualiteit met hoge hakken de ziel flink pijnigt. Een geslaagd vervolg op de verrassende eersteling.