Portland
Departures
Sarah Pepels en Jente Pironet leerden elkaar kennen in een studentenhuis en werden vrienden, soul mates. Vanuit hun gedeelde passies kwam de band Portland tot stand. De dromerige pop van Portland sloeg aan snel aan in België en Nederland. Het debuutalbum Your Colours Will Stain uit 2019 bracht de groep naar Rock Werchter, Pukkelpop, Eurosonic en The Great Escape. De pandemie betekende een ferme terugslag voor Portland en een moeilijke tijd voor de bandleden. Het isolement trok ook hier een zware wissel. Dat was niet alles: Jente en Sarah kregen een relatie. Een relatie die niet standhield. Portland bleef echter door alle ups en downs heen de plek voor het delen van emoties, gevoelens en gedachten.
In Londen werkte Portland aan de tweede elpee. In de Pony Studios werkte de band hard aan hun geluid en hun songs. Discipline was nodig. Volgens Sarah moesten de bandleden een beetje volwassener worden in deze tijd. Dat leek uiteindelijk allemaal gelukt tot in maart 2023, een paar weken voor de release van deze tweede plaat, een nieuwe schok door de band ging: Sarah Pepels kondigde haar vertrek aan. Departures kreeg hierdoor wel heel veel lading; een plaat die na alle strubbelingen geen heling opleverde maar juist een verwijdering tot gevolgd had. Zo is Departures een album met een bijna Fleetwood Mac-achtig verhaal. Maar uiteindelijk gaat het in eerste plaats om de muziek.
De twaalf songs op het album klinken vertrouwd, al is het geluid van Portland nog wat warmer en breder geworden tijdens de opnamen in Engeland. Hier en daar levert de band door de onberispelijke productie wat aan persoonlijkheid en prikkeling in. De dreampop van opener Where Did Everybody Go klinkt aangenaam maar doet de oren nog niet echt spitsen. Het debuutalbum van Portland had de lat immers best hoog gelegd. Good Girls hierna is pakkend en mooi vloeiend. Sarah Pepels is de fijne schaduwzangeres. De single Sensational, warm, zoet en nostalgisch, is van het openingstrio uiteindelijk het prijsnummer. Zoals vaak op het album is de samenzang van Pepels en Pironet mooi en bedwelmend.
Achteraf gezien lijken sommige teksten het uiteenvallen van Portland al aan te kondigen, al is dat natuurlijk niet met zekerheid te zeggen. ‘For now I just need some time alone’, zingt Pepels temidden van fraaie soundscapes op Stardust. De vraag- en antwoordzang van het koppel staat op Little Bit Closer ook in het teken van verwijdering: ‘I can’t handle being alone / I wish you all the best now baby / What happened to these eyes / They’re just not looking at you now baby’.
Op How It Is, dat iets kleiner wordt gehouden qua sound, komt Portland directer binnen, al schuurt of confronteert de band muzikaal ook hier niet. Dat hoeft ook niet natuurlijk maar over het geheel genomen blijkt voorganger Your Colours Will Stain net even beter te beklijven. Toch is Departures nog steeds een geslaagde opvolger van het debuut. Last Trip, meer uptempo, is vooral in de laatste minuten, als de band terugvalt en daarna met ijle zang de song subtiel weer opbouwt, de moeite waard. Het eveneens snellere Alyson grijpt je steviger vast, met zijn mooie sfeervolle aanloop, pakkende keyboardlijntjes en subtiele, fijn aanjagende drums.
Richting het einde van de plaat piekt Portland nog even op Serpentine, dat prominente beats mengt met donkerdere sferen. Bezwerend, bevreemdend en psychedelisch, valt deze song behoorlijk op. So Sweet is een akoestisch getinte ballad die in een fraaie en steeds ruimere jas wordt gegoten. Producer Oliver Bayston heeft zijn ervaringen in de elektronische muziek en dance hier optimaal benut zodat deze ballad smaakvol wordt verrijkt. Zo weet Portland op dit (voorlopig) laatste album nog zeker te boeien, zonder dat Departures nu een muzikaal indrukwekkend afscheid genoemd kan worden. Aan Jente Pironet en liveband de uitdagende taak om de songs op de podia een nieuw en overtuigend leven in te blazen.