Met een voet in de synthpop uit de jaren tachtig en de andere in de triphop en jungle uit de jaren negentig presenteert de uit Minneapolis afkomstige indiepopband Poliça in 2012 het Give You the Ghost debuut. Bij de opvolger Shulamith ligt de klemtoon nadrukkelijk op het hitgevoeligere eighties geluid, terwijl op de derde plaat United Crushers meer ruimte voor de typische nineties breaks vrijkomt. Om niet vast te lopen gaan ze nieuwe uitdagingen met het Berlijnse orkestcollectief Stargaze aan, wat in het sfeervolle Music for the Long Emergency resulteert.

Rond de releasetijd slaat het noodlot toe, waardoor het voortbestaan van de band onzeker wordt. Zangeres Channy Leaneagh komt als ze sneeuw van haar dak aan het scheppen is lelijk ten val. Haar wervels krijgen een flinke klap te verduren, en ze is noodgedwongen voor een herstelperiode aan huis gekluisterd. De belasting en nasleep die het ongeval met zich meebrengt schrijft ze van zich af in wat de basis voor When We Stay Alive vormt. Een therapeutische verwerking en revalidatie vorm, waarbij ze door de arts die haar in dit proces bijstaat aangemoedigd wordt.

Het is ongelofelijk hoe sterk ze uit deze strijd komt. De plaat is een persoonlijk dagboek waarbij de pulserende Driving beats dat klinische van het steriele ziekenhuis uitstralen. Pompend als een reanimatie apparaat duwen ze de vocalen door het proces heen. Verlamd kijkt ze in de teksten toe hoe ze als prooi bewegingloos in bed ligt. Afhankelijk van de aasgieren om zich heen, en vervolgens aan de medici onderworpen.

TATA gaat nog een stap verder. Totaal aan zichzelf gebonden herontdekt ze haar lichaam en mogelijkheden. De bevreemdende schokkende geluiden passen niet bij het beeld dat ze van haar eigen handelen en functioneren heeft, maar plaatsen Leaneagh wel in de harde realiteit. Langzaamaan wordt er naar evenwicht toegewerkt. Een moeilijk nummer wat zich perfect in een lastig proces plaatst. Fold Up is het duistere toekomstbeeld. De getraumatiseerde hel die met stroperige ritmes bevochten wordt welke als kwelgeesten verwarring veroorzaken.

De gehoopte terugkeer in het maatschappelijke leven wordt in euforie en toegankelijke liefdesliedjes gevormd, alleen het sobere Be Again sluit op die eerdere aansprekende donkere tracks aan. Een hergeboorte van een vernieuwde zangeres, die haar somberheid tot overwinningskracht omzet. Helaas zorgt de luchtigheid ook voor zwakte. De synthpop past daar dan prima bij, al is de afvlakking wel een minpunt. In het eerste gedeelte van When We Stay Alive betrekt ze de luisteraar op een prachtige manier in haar pijnlijke verhaal. Helaas boeit de voltooide reis minder.