PK Gregory
Honkabilly Blues
Ze bestaan blijkbaar nog de zogenaamde ‘one man bands’ met half achter een harmonica verscholen eenzame muzikanten die hun gitaarakkoorden met een uitsluitend door voetenwerk aangedreven drumkit begeleiden. Protestzangers die in de jaren zestig aan de folkboom schudden, maakten destijds bij gebrek aan budget wel eens gebruik van deze economische oplossing.
Tegenwoordig treft je ze meestal al buskend in winkelstraten aan, af en toe breekt zo’n getalenteerde muzikale einzelgänger door. Vanuit het bluesmilieu bereikten Seasick Steve en Bjorn Berge ook meer eclectisch ingestelde bluespodia. Of dit ook weggelegd is voor PK Gregory valt nog af te wachten. De vanuit Anchorage, Alaska via Arizona naar Noorwegen verkaste individualist heeft in ieder geval al een naam voor zijn muzikale verrichtingen. Honkabilly Blues is de toepasselijke titel, Hankabilly Blues geldt als volwaardig alternatief, voor de derde langspeler van een singer-songwriter die met onderhoudend stemtimbre zijn verhalen vertelt.
De instrumentatie werd in de Franken Trailer Ranch, zoals het de ware one man band betaamt simultaan ingespeeld, zonder overdubs of andere studiotechnieken. Zo pendelt PK met niet onverdienstelijke fingerpicking van door gospel geïnspireerde folkblues in The Jesus Cure en Major Stone naar luchtig countrygetint werk.
Kelly Got The Stomach Flu is stomende rockabilly met rammelende, folkie harmonicalicks. Een puberaal rijmpje zoals She Showed Me A Picture Of Her Cat kan je eveneens bij prettig gestoord werk rekenen. My Soul Is A Wasteland Of Pain And Death refereert naar een jonge Dylan die zijn ziel uit zijn lijft holt op weg naar de metro voor de laatste nachttrein. Beat Me Senseless With Your Love herinnert met dartele riffs aan Britse muzikanten die opportunistisch twijfelden tussen blues en dansbare popbeat.
Zo huppelt Gregory van The Executioner’s Song, een met fijne gitaarwang ondersteunde western whistler naar Let’s Not Fight, een prachtig gezongen intimistische kampvuurballade die dicht in de buurt van Johnny Cash komt. Ter afsluiting neemt PK Gregory nog uitgebreid de tijd voor een reprise van het openingsnummer met een zogenaamde lunchtime version van Jesus Cure. Uiterst amusant podiumvoer.