Het was niet verbazingwekkend dat de Why Pink Floyd? campagne werd ondersteund door een vliegend varken boven de majestueuze torens van het Battersea Powerstation bij Londen. Het artwork van de hoes van Animals bleek destijds zoveel impact te hebben dat een herhaling zeker weer in de smaak zou vallen.

Het album Animals verscheen in 1977, 2 jaar na Wish You Were Here, het album dat de band na The Dark Side Of The Moon uit 1974 naar wereldfaam had gekatapulteerd. De teksten waren wederom een concept idee van Roger Waters, gevoed door Orwells’ Animal Farm en de sociale situatie waarin Engeland zich halverwege de jaren 70 bevond. De band had met een slimme deal met platenmaatschappij Harvest/EMI een aantal grote kerkhallen in het Londense Islington gekocht waar ze hun Brittania Row Studios van maakten. Daar vonden gedurende 1976 en begin 1977 de opnamen plaats van wat het album Animals zou worden.

Een eerste basis werd gelegd in 2 songs die net het album Wish You Were Here niet gehaald hadden: Raving And Drooling en Gotta Be Crazy. Binnen het Animals concept aangepast werden de songs Sheep en Dogs genoemd. Het bleken de twee sleutelsongs op het album te zijn. Hoewel Dogs nog samen met Gilmour gemaakt was schreef Waters de rest van het materiaal, zoals Pigs On A Wing 1 en 2 en het geweldige Pigs (Three Different Ones). Mede doordat Gilmour het druk had met de geboorte van zijn eerste kind en ook Wright en Mason druk met andere zaken waren. De opnamen voor het album werden natuurlijk wel in samenwerking gemaakt al was de rol van Waters nog nadrukkelijker dan op de vorige albums.

Het album is een smaakvol, wat ingetogener vervolg op de voorgaande albums. De sfeer is sober niet alleen gedreven door de politieke teksten over verrijking, afgunst en macht. Daarnaast is Waters persoonlijker en melancholieker dan ooit. Het briljante en fraai uitgesponnen Dogs (muziek van Gilmour, tekst van Waters) is daarvan een perfect voorbeeld. De tekst, over zakenmannen die zichzelf en hun omgeving in hun machtsstrijd ten onder trekken, wordt voorzien van het wellicht allermooiste gitaarspel van Gilmour. Hoe sterk de songs van Waters voor Animals ook zijn, het is juist Gilmour die met zijn gitaarwerk het album naar zich toe weet te trekken. Zijn momenten op Dogs, Pigs (Three Different Ones) en Sheep behoren zelfs tot de allermooiste momenten die hij voor Pink Floyd op album vastlegde.

Het artwork van het album bleek uiteindelijk een cruciale rol te gaan spelen in de promotie van het album. Nadat eerdere ontwerpen voor de hoes door de band waren verworpen kwam Waters met het idee van een varken boven de krachtcentrale, naar de teksten voor het album, waar hij vrijwel dagelijks langs kwam. Bij een Duitse ondernemer waar eerder de mannen van Led Zeppelin een speciale zeppelin hadden laten ontwerpen werd een varken besteld. De fotosessies liepen niet gesmeerd. Bij een eerste sessie brak het draad waar het varken aan hing en belandde dit varken na een lange zwerftocht op het land bij een boerderij in Kent. Weer opgelapt werden vervolgens nieuwe foto’s gemaakt. Toen het album uitkwam bleek de hoesfoto gelijk een enorme aandachttrekker. Niet alleen bleek het varken de perfecte mascotte die jarenlang bij Pink Floyd concerten boven het podium hing. De krachtcentrale kreeg een haast legendarische uitstraling.

Ook Animals werd met een grootse tour, onder de titel In The Flesh, over de hele wereld live gebracht. De tour bleek, vooral in Amerika, zo groots en overzichtelijk dat er veel spanning in de band ontstond. De ruzies tussen Waters en Wright waren in deze legendarisch. Wright vloog op een bepaald moment vanuit Amerika terug naar Engeland en dreigde de band te verlaten. Waters reisde sowieso alleen naar de optredens en contact met de andere bandleden werd door hem grotendeels gemeden. De mannen maakten puur muziek met elkaar. De eenzaamheid en vervreemding die Waters tijdens de tour voelde voedde de bron aan teksten die uiteindelijk The Wall opleverde, het laatste album dat Pink Floyd in de samenstelling Waters/Gilmour/Wright en Mason maakte.