Na het in 2016 uitgekomen album Cardinal ging het opeens snel met de populariteit van Amerikaanse rockband Pinegrove. De mix van 90’s emo en midtempo alt-country met hier en daar een felle uitbarsting klonk fris en eigenzinnig. Een beetje zoals een gedroomde samenwerking tussen Uncle Tupelo en Sunny Day Real Estate waarvan je niet wist dat je hem nodig had. Dat betekende licht zeurende/emotionele vocalen en persoonlijke teksten, maar toch ook pedal-steel en harmonieuze samenzang. Kortom, een formule die werkte. Tot het momentum plots een halt werd toegeroepen toen zanger Evan Stephens Hall zelf toegaf dat hij in therapie moest (lees hier meer, voor hen die graag hun dagelijkse portie drama en roddelrubriek hebben). Hierdoor werd 2018 album Skylight even vlug opgenomen in eigen beheer, met een demo-achtig geluid tot gevolg dat de eigenlijk nog steeds sterke songs geen goed deed.

Inmiddels verhuisd naar platenlabel Rough Trade klinkt het nieuwe album Marigold gelijk weer oud en vertrouwd. Minder vluchtig in elkaar geflanst, met een geluid dat sterker staat dan ooit. Een cleaner studio-geluid ja, maar het past ze….Nog steeds is daar de wisselwerking tussen emo en alt-country, met weer die pedalsteel, mid-tempo vertragingen en plotselinge versnellingen muzikaal. Vocaal weer de zeurderige emo en persoonlijke teksten, afgewisseld met harmonieën die vooral tussen de main vocals van Evan Stephens Hall en de achtergrondzang van Nandi Rose prachtig klikken.

Na al de persoonlijke problemen laat Marigold ene twijfelend positief geluid horen. Natuurlijk twijfelend, het blijft emo rock.“Cause i don’t know how….But i’m thinking it’ll all work out” klinkt het bijvoorbeeld in opener Dotted Line. Dat het niet altijd makkelijk gaat horen we in Phase: “I’m torn right through.Divided right in two”. Waarna je hem eigenlijk toe wilt schreeuwen, als een wielrenner die een zware heuvel op trapt, “kom op jongen, je kan het”.

De band is hier niet op zijn meest catchy, maar vooral donker en introspectief twijfelend met een hang naar positiviteit. Hier en daar is gelukkig wel ruimte voor een felle uitbarsting of een steviger rockliedje zoals in Moment. Pinegrove houdt ons dus wel wakker, gelukkig maar. Misschien is Marigold niet zo goed als topalbum Cardinal, maar weer een stuk sterker dan de voorganger. Nog steeds een heerlijk eigen stijltje dus.Yes!