International Drive is het tweede album dat Pieter Bon en John Nuyten samen maakten. In 2011 verscheen van deze voormalige MAM-leden al het mooie Iedereen Klopt. Zanger/tekstschrijver Pieter Bon liet zich voor deze tweede plaat inspireren door de reizen die hij de afgelopen jaren maakte. International Drive gaat over over de hobbelige wegen die mensen afleggen, over op pad zijn.

Bon werkte op locatie aan zijn teksten. Hij stuurde zijn pennenvruchten per telefoon naar gitarist Nuyten. Zo ontving Bons partner ideeën uit steden als Hongkong en Addis Abeba. Het tweetal verzamelde vervolgens een flinke groep muzikanten om zich heen om de songs verder aan te kleden. Door de inzet van onder meer altviool, accordeon, saxofoon, cello en een mooie verzameling percussie-instrumenten is International Drive gezegend met een origineel en bijzonder smaakvol geluid. De levendige titeltrack die het album mag openen laat direct horen dat Pieter Bon en John Nuyten dit album met open geest hebben benaderd: vrijzinnige sfeerimpressies van een reis door de VS in een jazzy en poppy jasje.

Het is altijd weer prettig om Pieter Bons voordracht te horen: welbespraakt en elegant. Tekstueel blijft hij dicht bij zijn eigen traditie: spelen met de taal, nergens al te expliciet. Hiermee laat hij, net als op zijn eerdere (MAM-)songs, flink wat ruimte over voor interpretatie. Een track als Harder Dan Zij intrigeert hierdoor: intimiteit en ruwheid liggen dicht bij elkaar:

“wangen ontmoeten / en duwen dicht tegen elkaar aan
woorden rollen / klinken zacht zuchtend / over lippen

huiverend vormen / ze elkaar verhullen /en vallen aan
met de kracht om / te trappen te schieten om te raken / om te verwonden”

Een van de hoogtepunten is het gepolijste Boehoe: fraaie jazzy gitaren en betoverende achtergrondzang van Mary Davis Jr, die ook het subtiel marcherende Zat Het Zo verfraait. Het levendige en ritmische In Doeken voert ons naar Addis Abeba. De verstilde pracht en de melancholieke strijkers van Vestinghuis leiden naar Frankrijk. Dit over oude vriendschap handelende muzikale schilderijtje zet de tijd even stil.

Het nummer Dan Grijpt De Pijn behandelt verre van luchtige thema’s: “De sleutel draait niet meer in het slot / de klink plakt aan koude handen…” Toch is de pijn draaglijk: Pieter Bon wordt ondersteund door een goede drive van de band, mooie ijle achtergrondzang en een prikkelende saxofoon. Rockgitaar en viool mengen zich met speels gemak in de mix.

Reizen, het op weg zijn en het uiteindelijk heengaan van iedereen; het is overal op International Drive aanwezig en komt in het afsluitende Naartoe nog eens overduidelijk naar voren: we reizen van Azië naar Amerika, omringd door mensen van allerlei allooi, naar nergens toe. Maar zoals Pieter Bon zelf schrijft: ’t houdt ons allemaal gaande. Het levert in dit geval wederom een fraai klinkende en oorspronkelijke plaat op.