De in New York wonende Griekse jazzbassist Petros Klampanis is bezig een indrukwekkende staat van dienst neer te zetten. Nog maar net 36 jaar is hij is niet alleen een veelgevraagd bassist (van Snarky Puppy en Banda Magda tot aan Gretchen Parlato en Greg Osby) maar was hij de afgelopen jaren ook als producer betrokken bij vele albums. Daarnaast maakt hij met Chroma als bandleider alweer zijn vijfde album.

En Chroma is een erg opvallend album geworden. Live opgenomen in de Onassis Cultural Center in New York, heeft hij zijn band (met daarin onder meer de briljante Shai Maestro op piano, Gilad Hekselman op gitaar en John Hadfield op drums) verrijkt met een batterij (vier violen, twee altviolen en twee cello’s) aan strijkers. Het maakt elke van de zeven composities rijker, geeft het een extra muzikale lading. Vooral omdat de arrangementen zo mooi op de composities aansluiten.

Natuurlijk is er van ruim experimenteren weinig ruimte binnen deze opzet maar Klampanis heeft composities geschreven die meer dan genoeg lagen en verrassingen in zich hebben om optimaal te boeien en die spontaan en fris klinken. Maestro en Hekselman excelleren in hun spel en vullen de composities steeds weergaloos in. Met Hadfield en percussionist Keita Ogawa bouwt Klampanis een hechte basis waarover zijn basspel alle emoties van de composities briljant vorm geeft. Zijn tekstloze zanglijnen sluiten daar in sfeer fraai op aan.

Chroma is een muzikaal zeer rijk album. Knap opgezet in composities en arrangementen voor de strijkers maakt Klampanis nog maar weer eens heel duidelijk hoe hij als songwriter en bassist gegroeid is. Luister alleen al naar de titeltrack waar het album mee opent en je weet dat je met Chroma een klasse jazzalbum in huis haalt.