Coveralbums zijn er meer dan genoeg. Echt heel goede coveralbums heel erg weinig. Peter Gabriel verrast met een volledig eigen interpretatie pracht songs. Het idee voor Scratch My Back kwam overigens niet van Peter Gabriel zelf maar van zijn arrangeur John Metcalfe vandaan. Die selecteerde, samen met Gabriel’s kinderen en producer Bob Ezrin, de songs en maakte de fraaie arrangementen. Gabriel hoefde puur zijn warme en emotionele stemgeluid aan de songs toe te voegen. Samen met Metcalfe en Bob Ezrin produceerde hij daarna het album.

De keuze in songs is verrassend en sterk. Omdat de songs puur een begeleiding kennen in strijkers en blazers, zou de teneur op het album saai kunnen worden. Die valkuil is voorkomen door zeer fraaie en afwisselende arrangementen te kiezen. Ik had nooit kunnen bedenken dat het van Paul Simon’s meesterwerk Graceland afkomstige Boy In A Bubble zonder ritme zo fraai kon klinken. Ook het van Talking Heads’ meesterwerk Remain In Light afkomstige Listening Wind, ook al zo’n sterk ritmisch nummer, krijg een sobere, bijna pastorale uitvoering mee.

Het zijn niet alleen oudere songs die Gabriel op dit album heeft bewerkt. Ook het van Arcade Fire afkomstige My Body Is A Cage, Radiohead’s Exit Music (For Films) en Bon Iver’s Flume krijgen opvallende bewerkingen mee. Het hier maar weinig bekende Book Of Love van The Magnetic Field klinkt nu als een ware evergreen. Hoe dicht Gabriel in eerste instantie bij de ijzersterke Elbow compositie Mirrorball lijkt te blijven slaan de strijkers een volledige andere weg in. Het gewaagde arrangement maakt de song weerbarstig en nog spannender dan het origineel.

De zeer fraaie uitvoering van Waterloo Sunset van The Kinks mag ook niet onvermeld blijven. Er is erg veel te genieten op dit album en het is goed om Gabriel na 7 jaar weer zo terug te zien komen. Scratch My Back is een zeer rijk en meesterlijk album.