De Amerikaanse multi-instrumentalist en alleskunner Peter Broderick is een van die veelschrijvende artiesten die alles verzamelt. Losse ideetjes, een flard hier, een stukje sessie daar. Meestal overschotjes die om verschillende redenen in de archieven blijven liggen (klankmatige motieven, het paste niet op een album,..). Tot ineens die stukjes een geheel lijken te vormen en er net door ze aan elkaar te lijmen eerder onverwacht een nieuw werkstuk ontstaat.

Hier verzameld zijn stukjes die Broderick in opdracht schreef. Met als resultaat een negen tracks tellend album dat grofweg bestaat uit drie ‘centerpieces’ (respectievelijk opener If I Were A Runway Model, A Ride On The Bosphorus en de bijzonder fraaie afsluiter Unsung Heroes) die elk zo’n dik kwartier tijd innemen. Daar kundig rond geweven zijn wat ruwe, eerder onafgewerkte schetsjes zoals Emily (geschreven naar aanleiding van een huwelijk) waar de intro de sfeer van Massive Attack’s Teardrop oproept, Robbie’s Song (een film) of Atlantic die wederom vintage Broderick zijn.

De Amerikaan die bij Efterklang speelde en zich als sessiemuzikant ten dienst stelde van talloze anderen (o.a. Nils Frahm, Album Leaf, Machinefabriek) staat voor een heel eigen visie op muziek, waar zowel folkambities in weerklinken (o.a. The Walk), maar ook weemoedige neoklassieke arrangementen en door pianospel gedomineerde ambient. De basisingrediënten blijven dezelfde, maar het hier gepresenteerde eindresultaat is wezenlijk verschillend. Neem bijvoorbeeld het korte Seeing Things waarin een kortstondige flirt met een lo-fi gitaar zit. Die geeft goed aan dat Broderick niet bij de pakken blijft zitten en zichzelf ook nieuwe uitdagingen voorlegt.

Intrigerend is ook A Ride On The Bosporhus, een muzikale creatie in opdracht van de Ierse kunstenaar Fiona Hallinan die Broderick benaderde met de vraag een zeventien minuten durend muziekstuk te schrijven als begeleiding bij een rit op de ferry in Istanbul. Dat was natuurlijk een aantrekkelijk en uitdagend idee. Broderick stemde natuurlijk toe, al duurde het wel ruim vijf jaar vooraleer dit ronduit verbluffende muziekstuk de wijde wereld in mocht.

En ergens valt dat zeker te begrijpen. Soms is het véél beter als stukjes blijven liggen, zodat later hernieuwde ogen en oren ermee aan de slag kunnen. All Together Again mag dan wel een hergegroepeerde bundeling van eerder werk in opdracht zijn, dat neemt niet weg dat de vrij bescheiden Broderick een pracht van een artiest is. Dat heeft hij al vaak live bewezen, maar ook op plaat blijft zijn artistiek en creatief proces weergaloos goed. All Together Again is goed voor een uurtje muziek, maar biedt vooral een onwaarschijnlijke muzikale ervaring die zich niet zo snel in woorden laat vatten. Aanbevolen voor muzikale fijnproevers.