Na een gevarieerde muzikale voorgeschiedenis, Carrack figureerde bij Ace, Squeeze, Mike and the Mechanics, bouwde de Britse multi-instrumentalist een meer dan behoorlijke solocarrière uit. Geen wereldschokkende spectaculaire toestanden maar een oerdegelijk afwisselend persoonlijk oeuvre dat op achttien langspelers te beluisteren is en waarop hij met zijn soepele soulvolle stemtimbre als blijkvanger het begrip ‘blue eyed soul’ op onnavolgbare wijze consolideert.

Dat is weerom het  geval op het met de nodige vertraging uitgebrachte One On One. Carrack tekende niet alleen voor het songwerk, naast de productie zorgde  hij nagenoeg in zijn eentje voor de instrumentale invulling tijdens een gedwongen ‘rustpauze’ in de Corona periode in zijn huisstudio.

Good and Ready is een aanstekelijke, strakke uitsmijter, gitaarlicks en orgel worden geflankeerd door een vierkoppige blazerssectie, Carrack bedacht in enkele andere tracks de blazersarrangementen. In A Long Way To Go springt Robbie McIntosh, gitarist met een verleden bij The Pretenders en jarenlang actief bij McCartney, even bij.

Hij is overigens een van de zeldzame gastmuzikanten, samen met Pee Wee Ellis. De legendarische saxofonist schreef in de jaren zestig geschiedenis met soul brother James Brown als lid van de befaamde JB Horns en arrangeur. Tussen zijn soloprojecten was hij nog bandleider bij Van Morrison. We horen de sax van de veteraan naast rollende piano en zuigend orgel in het swingende Lighten Up Your Mood. Het is wellicht een van zijn laatste wapenfeiten in de studio, Ellis overleed vorige vrijdag, uitgerekend op de releasedatum van One on One, op tachtigjarige leeftijd.

Carrack pendelt onverstoorbaar van ingetogen werk, het onderkoelde I Miss You So, de melodieuze ballade You’re Not Alone naar pittiger passages zoals When Love Is Blind maar blijft in het ondertussen vertrouwde stramien met toegankelijk werk zoals Shame on You, Shame On Me en Set Me Free. Het mooiste bewaard Carrack voor het einde, de afsluiter Behind Close Doors, een lichtgewicht counytrpop van Kenny O’Dell uit de jaren zeventig is de enige cover op One on One. We herinneren ons vooral de interpretatie van Charlie Rich en daar komt nu Carrack’s versie bij, die kan meteen op de setlist van de concerten tussen de oudere klassiekers.