×

Recensie

Klassiek

23 juli 2010

Patricia Petibon –

Rosso - Italian Baroque Aria's

Geschreven door: Didi de Pooter

Uitgebracht door: Deutsche Grammaphon

Rosso - Italian Baroque Aria's Patricia Petibon Klassiek 5 Patricia Petibon – Rosso Written in Music https://writteninmusic.com

Technische perfectie komt bij Patricia Petibon op de tweede plaats. De Franse sopraan stelt alles in dienst van dramatische expressie. Rosso is een album dat de luisteraar dan ook tussen diep dal en bergtop heen en weer slingert. Deze collectie barokaria’s kent geen afgevlakte emoties, alleen dood en extase. Een diepdroeve klassieker als Georg Friedrich Händels Ah! Mio Cor! Schernito Sei! komt zuchtend en bevend vanuit Petibons onderbuik, waar een boosaardige Neghittosi, Or Voi Che Fate uit Ariodante jubelend en krijsend een uitweg vindt.

Naast klassiekers staan er gelukkig ook minder bekende werken op Rosso; de aria’s van Antonio Sartorio zijn de sterren van het album. Het Venice Baroque Orchestra ronkt, stampt en zalft, Petibon roept en fluistert. Wat een genot! Luisteren is niet genoeg. Zangeres en orkest roepen op tot wiegen, dansen, huilen en stampen. De musici hebben soms wat moeite met Petibons vrije timing en dan vliegt de mallemolen even uit de bocht. Maar ach, wat zou technische perfectie? Het hielp Cleopatra en Alcina ook niet.

Patricia Petibon, sopraan
Venice Baroque Orchestra o.l.v. Andrea Marcon

Technische perfectie komt bij Patricia Petibon op de tweede plaats. De Franse sopraan stelt alles in dienst van dramatische expressie. Rosso is een album dat de luisteraar dan ook tussen diep dal en bergtop heen en weer slingert. Deze collectie barokaria’s kent geen afgevlakte emoties, alleen dood en extase. Een diepdroeve klassieker als Georg Friedrich Händels “Ah! Mio cor! Schernito sei!” komt zuchtend en bevend vanuit Petibons onderbuik, waar een boosaardige “Neghittosi, or voi che fate” uit Ariodante jubelend en krijsend een uitweg vindt. Naast klassiekers staan er gelukkig ook minder bekende werken op Rosso; de aria’s van Antonio Sartorio zijn de sterren van het album. Het Venice Baroque Orchestra ronkt, stampt en zalft, Petibon roept en fluistert. Wat een genot! Luisteren is niet genoeg. Zangeres en orkest roepen op tot wiegen, dansen, huilen en stampen. De musici hebben soms wat moeite met Petibons vrije timing en dan vliegt de mallemolen even uit de bocht. Maar ach, wat zou technische perfectie? Het hielp Cleopatra en Alcina ook niet.



  1. Sartorio: Giulio Cesare in Egitto - Quando Voglio
  2. Stradella: San Giovanni Battista - Queste Lagrime E Sospiri
  3. Handel: Alcina, HWV 34 - Tornami A Vagheggiar
  4. Handel: Rinaldo, HWV 7A - Lascia Ch'Io Pianga
  5. Handel: Ariodante HWV 33 - Volate, Amori
  6. Handel: Giulio Cesare, HWV 17 - Piangerò La Sorte Mia
  7. Scarlatti: La Griselda - Se Il Mio Dolor T'Offende
  8. Handel: Alcina, HWV 34 - Ah, Mio Cor
  9. Handel: Ariodante HWV 33 - Neghittosi, Or Voi Che Fate
  10. Porpora: Lucio Papirio - Morte Amara
  11. Vivaldi: L'Olimpiade, RV725 - Siam Navi All'Onde
  12. Sartorio: L'Orfeo - Orfeo, Tu Dormi
  13. Marcello: Arianna - Come Mai Puoi Vedermi Piangere
  14. Scarlatti: Il Sedecia, Rè di Gerusalemme - Caldo Sangue