De naam Parker Gray is me totaal onbekend, het is dan ook een schuilnaam voor een samenwerkingsproject van Peter Gallway en Harvey Jones. De onvolprezen Amerikaanse singer-songwriter Gallway kennen we als producer en creatieve helft van Hat Check Girl, het verbond met zijn echtgenote Annie Callup. Evenals hun respectievelijke soloprojecten kwamen die projecten al uitvoerig aan bod in Written. Harvey Jones verrichtte als synthesizer wizzard  hand-en spandiensten aan Robbie Dupree, Artie Traum, Carla Bley, Donna Lewis en talloze anderen. De Britse muzikant werkte samen met Robert Fripp en Tony Levin en werd in de jaren negentig al in de studio gesignaleerd met Gallway.

Eerlijk gezegd ben ik een beetje allergisch voor synthesizers, als daar nog eens de term ‘programming’ bijkomt…  Niettemin werkt die combinatie hier perfect,  Gallway die met zijn diepe grafstem fragmenten uit zijn door Cohen en Raymond Carver geïnspireerde dichtbundel Big Mercy citeert, ondersteund door de sfeervolle collage van door het duo bespeelde synthesizers. Dat resulteert in een cinematografische impressie van een trip door het verleden van de auteur.

Na de op loops gebouwde opener Romance Comes schetst A Younger Man’s Hand een indringend  portret van Gallways vader en zijn drinkende stiefmoeder. Tussen de toetsenlagen duikt na het ritmische Poetry het prachtige, door Jean-Luc Godards’s gelijknamige nouvelle vague film A Bout De Souffle gebaseerde, Breathless op. Het gedempte trompetspel van Nate Birkey vormt een onweerstaanbare combinatie met de breekbare  fluisterstem van Annie Gallup.

Op de tonen van Tango walsen we langoureus verder het nachtleven in. In Rolling Stones 1964 dat op de gitaarakkoorden van The Last Time evolueert, diept Gallway herinneringen op aan het concert van de nog jonge Britse  formatie die hij als zeventienjarige snaak in Carnegie Hall aanschouwde, zijn eerste concertbeleving gooide zijn nog jonge leven overhoop. In de titelsong worden die muzikale invloeden verder uitgediept op een naar Miles Davis lonkende soundtrack terwijl Spanish Is Spoken Here naar een koffiehuis in LA  verwijst.

In Impressions dwalen we rond in het Parijse Montparnasse  waar de expressionist Modigliani begin twintigste een atelier betrok. Gallway beschrijft opmerkelijk plastisch de pasteltinten en verandering van de intensiteit van de lichtkleur. Evenals in de verstilde afsluiter komt hij niet alleen met zijn donkere baritontimbre angstvallig dicht in de buurt van grootmeester Cohen. Weerom een poëtisch getint spoken word pareltje van een te koesteren songwriter.